Miasto Parmania (Fuchsia City)

W końcu po kilku sekundach przerwałem pocałunek. Zaczynało się ściemniać. Ta chwila była piękna, ale.. no w końcu trzeba było ją przerwać. Robiło się zimniej.
-Chodźmy może do CP. Zaraz zajdzie słońce..- uśmiechnąłem się do dziewczyny i poprowadziłem za rękę do CP.

Dziewczyna była znacznie bardziej ciepła niż ci się wydawało z początku. Oboje szliście zarumienieni i prze-szczęśliwi. Nie spodziewałeś się, że tak potoczą się wasze losy. Gdy dotarliście do CP. Joy po cichu pogratulowała Adzie. Udaliście się na górę. Musieliście spać w oddzielnych pokojach, więc pożegnaliście się na noc.

Po wszystkich wieczornych zabiegach związanych z higieną położyłem się zadowolony do łóżka i mimo wszelkich emocji szybko zasnąłem.

[przygoda senna ]
Twój sen był bardzo dziwny. Rozpoczęło się od tego, że pojawiłeś się w komiksowej krainie...
Byłeś w środku lasu pełnego kwitnącej wiśni. Stałeś na ścieżce. Co robisz?
-idziesz ścieżką
-sprawdzasz co masz

Byłem tak zdziwiony scenerią że wbrew zdrowemu rozsądkowi zacząłem przechadzać się między drzewami będącymi symbolem Japoni.
-Ale tu ładnie..- pomyślałem- szkoda że tak tu pusto..
-Jest tu kto?!- Zawołałem na cały głos.

Usłyszałeś bardzo pociągający, uwodzicielski głos: "Ja tu jestem, ale nie podchodź"
Głos wydawał ci się bardzo znajomy. Byłeś pewny, że to kobiecy głos i znajomy ci... Co robisz?
-idziesz bliżej uwodzicielskiego głosu
-oddalasz się z powrotem do ścieżki

[Musisz trzymać się możliwości wyboru, bo to sen...]

-Kogoś mi przypomina ten głos.. tylko kogo..- zajęty rozmyśleniami ruszyłem w stronę głosu.

Usłyszałeś plusk wodospadu. Podszedłeś bliżej i wszedłeś w krzaki różowych kwiatów zasłaniających drogę. Zauważyłeś jeziorko i wodospad. Pod strumieniem wodospadu zauważyłeś dziwnie znajomą postać. Dziewczynę. Myjącą się dziewczynę... Na twoje szczęście (chyba) byłeś na tyle daleko, że para wodna zasłaniała najważniejsze części młodego ciała.

Wykorzystawszy to że dziewczyna chyba mnie nie zauważyła postanowiłem się jednak wycofać spowrotem do drogi.

Dotarłeś spokojnie do ścieżki. Zauważyłeś, że w lewą stronę na ziemi leżał dywan z różanych płatków, a w prawo na drodze leżały wianki z tulipanów. Którędy podążysz?

-Tulipany zawsze przynosiły mi pecha..- pomyślałem i ruszyłem szlakiem z róż.

Drzewa zaczęły się rozrzedzać. Nie było już ścieżki- teraz leżały tylko płatki róż. Dotarłeś do altanki w stylu greckim. Wszedłeś po schodkach. Naprzeciw wejścia na ławce siedziała dziewczyna przyodziana w skąpą bieliznę z różanych płatków- to była Ada.
-Nie chciałeś podejść do mnie przy wodospadzie, to przyszedłeś do mnie tutaj kotku...

-Więc jednak mnie widziałaś- odparłem z lekkim uśmiechem zarumieniając się. Podeszłem bliżej do dziewczyny nie mogąc oderwać wzroku od jej ciała.

-Tak...- powiedziała pociągająco. Mniam- Nie musisz kryć swojego wzroku, jesteś w moim świecie...
Próbując się nie rumienić skierowałeś wzrok w ziemię tuż przed swoimi stopami... Jesteś idiotą... Zauważyłeś, że twoim jedynym odzieniem jest kilka liści sam wiesz gdzie...
-Usiądź koło mnie kotku...

Aż mi się polski przypomniał.. i te ilustracje do Bibli.. Usiadłem koło Ady i teraz już otwarcie przypatrywałem się jej zwłaszcza.. no wiesz gdzie.

[świntuch, ale w takim już wieku jesteś...]
Siedzieliście tak patrząc to na swoje ciała, to w swoje oczy... Po pewnym czasie przysunąłeś się bliżej, odgarnąłeś jej włosy. Ada wyciągnęła swoje nogi na ławkę i położyła swoją głowę na twoje nogi. Bawiłeś się jej włosami. Wydawało ci się, że to był najwspanialsze co może istnieć. Jednak zaraz po tej myśli dziewczyna usiadła i przysuwając się blisko do ciebie pocałowała cię namiętnie, lecz krótko i pobiegła w ścieżkę z kwiatów.

Z braku lepszych pomysłów pobiegłem za nią.

Biegliście śmiejąc się. Trwało to kilka minut. Dobiegliście do krzaków z pomarańczowymi kwiatami, gdzie Ada znikła ci z oczu. Wejdziesz w krzaki by ją znaleźć?

Zaiste wchodzę w krzaki i szukam Ady.

Poczułeś popchnięcie i wypadłeś z krzaków do jeziorka małej głębokości. Było pokryte znikomymi ilościami piany. Zauważyłeś, że spod wody wypływają liście którymi byłeś okryty... W tym momencie Ada wyszła z krzaków i stanęła flirtująco. Zauważyła chyba, że straciłeś "osłonkę" więc przysłoniła usta dłonią... Było wiadome, ze się śmieje...

Zaśmiałem się i rzuciłem "szczupakiem" złapłem dziewczyne za ręke i wrzuciłem do wody, teraz oboje byliśmy w jeziorku..

Oboje byliście w wodzie i oboje byliście "odziani"... Dziewczyna bez zastanowienia zanurkowała znikając ci z oczu... Poczułeś dotyk i zostałeś wciągnięty pod wodę. Gdy się wynurzyłeś byliście z powrotem w jeziorku z wodospadem. Byłeś dosłownie obok wodospadu. Dziewczyna już siedziała uwodzicielsko pod prysznicem.

Podpłynąłem do niej.
-Zmęczyłaś się?- Zapytałem ze śmiechem i usiadłem obok niej.

-Nie- rzekła- Czekałam, aż dołączysz do mnie...
po tych słowach nachyliła się do ciebie i namiętnie pocałowała. Zauważyłeś jej wszystkie wdzięki... i obudziłeś się.
Leżałeś w łózku

Tym niefajnym aspektem większości snów jest to że zaraz po obudzeniu się je zapomina, a nawet jeśli nie całe to zdecydowaną większość. I tym razem nie było inaczej, sen ulatywał z mojej pamięci, uciekał jak piasek między palcami. Ostatni obraz, dziewczyna pod wodospadem i.. brak snu w pamięci, obiekt skasowany, schowany gdzieś na dnie pamięci.
-Która godzina?- Zapytałem sam siebie i spojrzałem na zegar ścienny.