Podróż między miastami

Idę cały czas dalej w kierunku Wertanii..

Obaj
Idziecie..

Idę cały czas dalej do Wertanii..

-Może przyśpieszymy troszkę?- Zapytałem Adę.

Uno
Jesteś w Wertanii

Filip
75 % drogi

Idziemy dalej.

90 % Widać mury.

-Już blisko!- Ucieszyłem się i idziemy dalej.

Jesteście na miejscu!

Szedłem za agentem tunelem oznaczonym Parmania.. (?)

Tunel był jasno oświetlony i miał dobrą klimatyzację, w ogóle nie czułeś że jesteś pod ziemią. Po jakimś czasie doszliście do windy.
-To tu, wciśnij zero i będziesz w Parmani, pamiętaj, nie ufaj nikomu!- Pożegnał się i pobiegł w drogę powrotną.

Wszedłem do windy i wcisnąłem zero. Czekałem aż winda dojedzie do góry..

Znajdujesz się w jakiejś maluśkiej chateńce z desek. (Pisz w Parmani)

Dagi
Lampert popatrzył na ciebie. Wydawałeś mu się trochę dziwnym.. A może to po prostu ze zmęczenia.. W każdym razie Lampert odwrócił się nagle by zobaczyć co jest w głębi jaskini. Usłyszał coś z tam tond więc trochę się zaniepokoił.

Możliwe że to geodude lub onix czekaj tu sprawdzę co to jest
Idzie w głąb jaskini

Dagi
Jaskinia robiła się coraz ciemniejsza i straszniejsza. Wszędzie latały Zubaty i Golbaty, które czyhały na tych, którzy się zgubią by potem najeść się do syta krwią. Często coś ci przemykało pod nogami.. A były to zazwyczaj Sandshrewy.. Czy też toczyły się przed tobą Geodude.. Jednak to nie to przykuło uwagę Lamperta. Gdy tak szedłeś, woda zaczynała zbierać ci się pod nogami. Widocznie, lała się ona od samego wejścia.. Deszcz widocznie ciągle padał i zalewał coraz to większe części lasu.. W głębi zobaczyłeś jakąś sylwetkę, która po chwili uciekła..

Kto to mógł być? - spytał sam siebie - Zresztą puki nie sprawdzę to na pewno nie dostanę odpowiedzi na to pytanie... - Powoli przez wodę szedł w stronę w którą pobiegła ta postać, widział tylko ciemność i czół coraz to wyższy poziom wody który z każdym momentem zaczynał go przytłaczać - JESTEM TAM KTOŚ?! - Krzyknął w środku drogi bo pomyślał po części że mu się wydawało a po części że to tylko przez niedotlenienie w tej jaskini.

Postać nie odpowiadała.. A swoim krzykiem spłoszyłeś wielkie stada pokemonowych nietoperzy, które zaczęły lecieć na oślep w popłochu prosto w twoją stronę. Przez całe to zamieszanie nie zauważyłeś Geodude śpiącego przed sobą i potknąłeś się o niego. Wpadłeś w wodę i miałeś mokre ubranie.. Choć to i tak nie wielka cena.. Bo kto wie co tam się na końcu znajduje? Gdy sytuacja uspokoiła się mogłeś spokojnie iść przed siebie..
- Chodź za mną.. - usłyszałeś delikatny i cichy.. Dziewczęcy głos.. Tak przyjemny.. Że aż chciało się za nim iść.

Czekaj kim jesteś!? - Spytał tą postać i mimo tego powoli by znowu się nie potknąć na pokemonie szedł za nią. przez to że się poślizgnął i przemókł bardzo zmarzł ale pomyślał że sięnie podda, nie tym razem i jednak szedł dalej w głąb ciemnej zimnej pełnej dzikich zubatów i golbatów jaskinię nie zatrzymywując się na moment by -mimo że powoli- doszedł do tej osoby i mógł z nią porozmawiać. Poziom wody dalej się podnosił.

- Chodź za mną.. - postać mówiła tak hipnotyzującym głosem, że szedłeś za nią na oślep nie zauważając, że poziom wody stał się niebezpiecznie wysoki.
- Chodź za mną.. - mówiła ciągle postać. W końcu jednak otrząsnąłeś się, i zobaczyłeś pływające dookoła Sharpedo i Carvanhy.. Zachowywały się dziwnie. Normalnie dawno by atakowały, a te pływały na około spokojnie.. Nie robiąc sobie nic z twojej obecności.
- Pobaw się ze mną! - oznajmiła postać, którą widziałeś coraz wyraźniej. A w końcu.. I nawet bardzo wyraźnie! Przy wielkim kielichu stał dziwny pokemon.. Przypominał Charizarda.. Tyle, że był czarno-niebieski, a z pyska buchały mu niebieskie płomienie. Wystrzelił on płomień w kielich i zrobiło się niezwykle jasno od błękitnego płomienia. Po chwili zaś wzniósł się i zapalił płomienie na innych kielichach ukazując ci komnatę całą z białego kryształu, który odbijając niebieskie światła ognia, sam był niebieski.
- Pobaw się ze mną! - powtórzyła postać.. Była to młoda dziewczyna. Nie miała więcej niż 12 lat. Wyglądała jak duch, miała długą i prostą, białą sukienkę. Coraz to bardziej strzępioną, im bliżej ziemi się znajdowała. Włosy zaś miała złote.. Długie.. I mimo braku wiatru.. Powiewały, tak jak by takowy się tu znajdował. Twarz miała tak dziecinną i słodką.. A jej błękitne oczy.. Jak by wpatrywały się w twoją duszę..
- Pobaw się ze mną! Pobaw! - powtarzała ciągle czekając na twoją odpowiedź. Pokemon stojący przy niej, patrzył na ciebie groźnie. I widać, nie cieszył się, że jego pani kogoś tu przyprowadziła.

Ale ... Kim ty jesteś? - spytał dziewczynkę mimo że był prawie że pewien że to duch wolał jednak unikac odpowiedzi 'Nie' bo był pewien że ten chalizard go spali. woda już mu była po gardło jedno było pewne długo on już nie może czekac jak najszybciej musi wyjść na brzeg ponieważ sie udusi. - Jeśli mi powiesz jak masz na imię pobawie się z tobą... - powiedział trochę nie pewnie ponieważ woda była już zbyt wysoko by czekał na odpowiedź nawet jesli ona by sie mu nie przedstawiał on by i tak się z nią pobawił... nie miał by wyjścia przecież by utonął!

- Danuśka! - odpowiedziała swoim dziecinnym głosem.
- Nazywam się Danuśka! - powtórzyła po chwili. Chalizard widział jak nie ufnie na niego patrzysz i ryknął na ciebie. Na co ona powiedziała:
- Chalizard uspokój się! Bo poszukam sobie innego podopiecznego! A ciebie, każę pozbawić swojej ewolucji! - czarny smok nie był zadowolony na te słowa. A widać, że ci nie ufał. Na raz coś pod wodą zaczęło cie podnosić. To mały Wailmer wziął cie na grzbiet i popłyną z tobą, aż do Danuśki. A gdy stanąłeś na lądzie, niebieski płomień ogona Chalizarda został ci wepchnięty pod noc by cie osuszyć.
- Pobawmy się w chowanego! - powiedziała - W chowanego! Chowanego! - i nie czekając na twoją odpowiedź pobiegła gdzieś się schować.. A coś przykuło twoją uwagę.. Biegła po wodzie! No.. Ale czego można spodziewać się po duchu..

No nie... to z powrotem po wodzie... -wracał się tą sama drogą co wczesniej ale tym razem bliżej ściany podtrzymywał się jej by nie utonąć jednak sufit miejscami był za nisko i momentami cały był w wodzie . Poszukując dziewczynki rozmarzał momentami o tym co jego rodzina teraz moze robić. Jego brat planował wyjechać do Driftwail na wakacje, jego siostra zamierzała zbierać odznaki z unovy a jego rodzice i najmłodszy braciszek pewnie dalej są w Nimbasie i czekają na listy od jego rodzenstwa lub od niego. - a w tym czasie był gdzie około połowy drogi i zastanawiał się czy Danuśka nie ukrywął się pod wodą dlatego też momentami zanurzał się pod wodę mógł dzięki temu zobaczyć pokemony pod woda ale nie skupiał się zbyt nad tym.

Danuśki nie było pod wodą. Trudno się poruszałeś.. Woda zdawała się być niezwykle gęstą. W pewnym momencie podpłyną do ciebie ten sam Wailmer i wziął cie na grzbiet. Wydał z siebie swój wielorybowaty głos, który pewnie znaczył "Zawiozę cie gdzie chcesz". Tak więc mogłeś mu rozkazać, gdzie ma jecha.. ehe.. ehe.. Płynąć. Więc gdy zaczynałeś szukać na swoim rybim towarzyszu, nie widziałeś jej z początku nigdzie. Gdy nagle zobaczyłeś wejścia do korytarzy w ścianach. Były tak nisko, że mogłeś spokojnie tam wejść z tej giga ryby. Usłyszałeś śmiech Danuśki, która widocznie poruszała się po korytarzach z kryształu.

Poczekaj tu Wailmer. - Powiedział stanowczo do pokemona. - Sprawdzę najpierw ten korytarz. - powiedział wskazując korytarz po prawej. Kiedy pokemon do niego podpłynął wszedł do tego korytarza. Przeszły go ciarki gdy zobaczył jeszcze bardziej ciemny korytarz był prawie że pewien że z niego było słychać śmiech dziewczynki. Szedł tym korytarzem i nawet nie czół jak zrobiło się zimno i w tym momencie przestał słyszeć kapiący deszcz był to znak że jest albo bardzo nisko albo że przestało lać a jeszcze przed momentem lało niemiłosiernie więc to oznaczało że musiał jakimś sposobem zejśc bardzo nisko chociaż niekoniecznie.