Podróż między miastami

- Charmander.. ciekawe, ale nie.. nie będę łapać żadnego skoro zaoferowały mi pomoc.. - powiedziałem sam do siebie i patrzałem dookoła..

Nagle na podłodze koło przeszklonej- niegdyś- a teraz zbitej gablotki ujrzałeś takie coś . Rozpogodziło się i pokemony zaczęły się rozchodzić, poszła także Quilava z którą rozmawiał twój pokemon.

- Czy to to o czym myślę.. - spojrzałem na to coś i patrzałem za pokemonami aż odejdą sobie..

To "coś" leżące na ziemi wyglądało znajomo, tak jakbyś kiedyś widział to w jakiejś książce.. pokemony sobie poszły, zostało dosłownie kilka które smacznie sobie spały.

Podszedłem do tej gabloty i ostrożnie wziąłem z niej to coś. Patrzyłem czy niema jakiegoś alarmu... :P

Alarmu nie było, albo był, tyle że uszkodzony. W każdym razie nic się nie włączyło. Schowałeś osobliwe znalezisko do plecaka i rozejrzałeś się w koło, nie było tu już nic ciekawego.

Poszedłem więc po swoje pokemony i schowałem je do pokeballi. Po czym wyszedłem z budynku..

Teren wokoło był podmokły więc szedłeś szybko wprost przed siebie, gdy tylko zatrzymywałeś się gdziekolwiek twoje stopy zapadały się w błocie, chyba mądrze będzie poszukać jakiegoś miasta..

Zacząłem szukać więc jakiegoś wyjścia w końcu z tego miejsca i pójścia w końcu do Wertanii..

W oddali ujrzałeś zabudowania jakiegoś miasta, nie wiedziałeś tylko jakiego...

Szedłem mimo wszystko w stronę tego miasta, mając nadzieje że jest to Wertania..

Doszedłeś do miasta i okazało się że to... Safrania. Poczułeś się lekko zawiedziony, ale jednak pocieszyłeś się tym że stąd do Wertani nie daleko...

Wyszedłem zaraz z miasta i szukałem drogi do Wertanii..

Byłeś na najprostrzej drodze do Wertani, pięknej, asfaltowej, bez dziur, po prostu przyjemnie się szło.

Szedłem cały czas nią do Wertanii..

Idziesz i idziesz, niewątpliwie jesteś coraz bliżej celu, lecz jeszcze kawałek drogi jest...

Idę cały czas dalej w kierunku tej Wertanii..

Minąłeś już połowę dystansu dzielącego Wertanie i Safranie.

Ja:
Idę z Adą do mojego rodzimego miasta, do Alabasti!

Idziecie bardzo wolno...

-Właściwie bardzo nam się nie śpieszy, a Alabastia i tak leży w sumie blisko..- pomyślałem idąc.

Idziecie dalej..

Wędrujemy razem do Alabasti, ja rozmyślam sobie o Sperowach, muszę przyznać że bardzo chcę mieć takiego sępa w drużynie, ciekawe czy uda się jakiegoś złapać..

Jesteście w połowie drogi..

Idziemy sobie dalej.