Ośrodek Youyoumu

Ośrodek jak każdy, posiada wszystko czego potrzebowałby każdy hodowca. W oczy może się jednak rzucić (nie licząc pokaźnej biblioteczki w recepcji) dość spory ogród oraz spora ilość przeróżnych przedmiotów służących do stymulacji pokemonów. Znajdujący się tu księgozbiór zawiera przeróżne, aczkolwiek niecodzienne tomiki. Spora część ich to zwyczajne powieści fantastyczne, lecz gdzieniegdzie można zauważyć księgi o bardzo dziwnych nazwach. Prawdopodobnie są zapisane w innym językach, ale kto pisze książki runami? Ach, warto również wspomnieć, że strych to ogromna spiżarnia. Dobrze strzeżona, więc z rabowania smakołyków nici.

Kiedy właśnie krzątałaś się w kuchni przygotowując coś do jedzenia do jedzenia dla swoich pupilek ktoś nagle zapukał do głównych drzwi ośrodka. Opłukawszy niedbale dłonie pobiegłaś otworzyć. "Kto to może być?" pytałaś się w myślach, już po chwili odpowiedź uzyskałaś otwierając drzwi. Stanął przed tobą chłopczyk około jedenastoletni z jajkiem w rękach.
-Dzieńdobry...- zaczął nieśmiało.- Czy to tu jest ośrodek opieki nad pokemonami?

Uśmiechnęłam się ciepło na widok chłopca. Muszę wywrzeć dobre pierwsze wrażenie, nie chcę przecież od tak go sobie wystraszyć!
- Tak, dobrze trafiłeś. - Odpowiedziałam wesoło na pytanie i spojrzałam się na jajko, które trzymał. - Zgaduję, że chodzi o pomoc w opiece nad jajkiem?

-Dobrze pani zgadła.- Odparł już nieco mniej onieśmielony.
-Otóż niedawno wyruszyłem w moją podróż i już na samym początku znalazłem te jajko...- wyjaśnił.- Sam nie wiem jak się zajmować takim jajkiem, lecz chciałbym wychować pokemona który się z niego wykluje, ile będzie mnie kosztowało jeśli powierze je pani opiece aż do wyklucia?

- Hmm... - Mruknęłam myśląc nad ceną. - Może na początek 50$? - Zaproponowałam, gdyby nieco zabrakło pieniędzy chłopczykowi byłam skłonna nawet obniżyć cenę. Klient mój pan, a ten chłopiec wyglądał naprawdę uroczo...
- Może wejdziesz? Są w recepcji miejsca.

Chłopczyk widocznie się ucieszył, gdy usłyszał o cenie, zauważyłaś to mimo że starał się skryć swoją emocję.
-Bardzo chętnie, przynajmniej trochę się ogrzeje bo jest dość chłodno.- Odpowiedział na twoją propozycję wejścia do recepcji.

- Proszę usiądź. - Uśmiechnęłam się miło. - Może herbatki? - Zaproponowałam, spoglądając na parę kubków ułożonych obok siebie za ladą recepcji. W wolnych chwilach lubię sobie zaparzyć coś do picia.
- Oczywiście do niczego nie zmuszam. Więc... Cena tobie odpowiada? Oczywiście rozumiem, że mam te jajo wykluć?

-Chętnie- odparł klient gdy usłyszał pytanie dotyczące napoju.
-Oczywiście że cena mi odpowiada, i tak byłbym wdzięczny jakby je pani wykluła.- Powiedział. Był lekko skrępowany i w gruńcie rzeczy wciąż czuł się niepewnie, ale zapewne to już taka nieśmiała natura tego chłopca.

Wstałam i na chwilę zniknęłam za ladą recepcji, lecz po krótkim czasie wróciłam ze dwoma kubkami ciepłem herbaty różanej, mojej ulubionej.
- Proszę bardzo. - Podałam chłopczykowi napar i spojrzałam się na jajko. - Mogę je zobaczyć? - Zapytałam, może uda mi się rozpoznać gatunek.

-Oczywiście- odpowiedział i gdy już postawiłaś kubki na stoliku chłopiec podał ci jajo, wyglądało ono o tak

- To jajo Shroomisha... - Mruknęłam gładząc opuszkami palców skorupę jaja. - Typ trawiasty. - Dodałam po chwili spoglądając tym razem na chłopca. - Zadbam, aby maluch się wykluł. - Uśmiechnęłam się ciepło popijając jednocześnie łyk herbaty.

Gdy chłopiec usłyszał jaki to gatunek mało nie wypluł herbaty, powstrzymał się jednak, połknął napar i po chwili krzyknął.
-Świetnie! Zawsze chciałem mieć Shroomisha! Będę bardzo wdzięczny za dobrą opiekę.- Dokończył już spokojniej.

- Cieszę się. - Popiwszy kolejny łyk herbatki wstałam z miejsca i zabrałam jajo do inkubatora w sąsiednim pokoju, po czym wróciłam do recepcji. - Za jakiś czas wrócę i sprawdzę co z jajkiem. Umieściłam go w specjalnym inkubatorze, więc nic mu się nie stanie. - Powiedziałam po czym przenosząc wzrok na moją biblioteczkę oglądałam się za jakąś ciekawą książką.

-Dobrze, wrócę jutro zobaczyć co się dzieje z jajkiem- pożegnał się wesoło chłopczyk i opuścił twój ośrodek. Spojrzałaś na regały pełne książek i twój wzrok padł na czarny grzbiet pokryty zawijasowatymi, jakby pajęczymi literami wypisanymi złotym atramentem. Te pismo, na pozór runiczne, było najzwyklejszą polszczyzną, a tytuł brzmiał 'Magia praktyczna'

"Czemuż by nie?" Mruknęłam do siebie w myślach spoglądnąwszy na księgę. Usiadłam wygodnie na miejscu i otworzyłam książkę na pierwszym rozdziale, pomijając wstępy lub podziękowania, czy dedykacje. Po jakieś godzinie sprawdzę stan jaja, lecz teraz chcę dokończyć pierwszy rozdział wybranej przez mnie książki.

Spokojnie siedziałaś w fotelu upajając się lekturą. Księżyc wesoło błyskał za oknem, raz po raz odsłaniany przez chmury pchane silnym wiatrem. Twoja Skitty usadowiła się w twych ramionach, natomiast Flable siedziała obok ciebie i chyba również czytała książkę patrząc przez twoje ramie.

Wyjrzałam kątem oka za okno i przyglądałam się zapadającej nocy. - Już jest tak późno?
Pogłaskawszy pieszczotliwie Skitty odłożyłam książkę i ruszyłam do sąsiedniego pokoju, tam gdzie znajdował się inkubator. Muszę kontrolować cały proces, jajka pokemonów potrafią być bardzo kruche i nietrwałe.

Skitty, jak i Flable ruszyły za tobą. Jajo najspokojniej w świecie leżało sobie w inkubatorze i było całe i zdrowe. Twoje pupilki spacerowały sobie po pomieszczeniu obserwując maszyny.

Jak dobrze, że wszystko jest dobrze. Nie potrzebnie się zadręczam. Mam czas, który powinnam jakoś spędzić ze swoimi pokemonami. W końcu to moje najlepsze przyjaciółki.
- Skitty! Flabebe! Może chcecie się w coś pobawić? - Zawołałam odwracając się do moich pupilków. Ośrodek jest wyposażony w dosłownie tony zabawek, więc czemu nie? Poza tym zacieśnianie więzi ze pokemonami zawsze jest przyjemnym sposobem na spędzanie czasu.

Twoje przyjaciółki z ochotą przystały na propozycję wspólnej zabawy, zaczynało im się bowiem nudzić. Ruszyłyście tak więc, do sąsiedniego pomieszczenia które to było wypełnione zabawkami aż po brzegi. Jednak ani kotka, ani kwiatek, nie rzuciły się do zabawy, a czekały aż ty zaproponujesz jakąś konkretną rozrywkę. Widać nie chcą się bawić same, a we trójkę.

- Umm... Może zabawmy się w chowanego? - Zaproponowałam, zawsze uwielbiałam się w to bawić, gdy byłam zaledwie małym dzieckiem. - Ja będę szukać. - Dodałam po chwili czekając na odpowiedź moich towarzyszek.

One ucieszyły się i gdy tylko zamknęłaś oczy i rozpoczęłaś głośne liczenie one gdzieś odbiegły. Właściwie to mogłaś to wywnioskować jedynie z cichego tupotu łapek, ale było to raczej szalenie prawdopodobne.

Odliczywszy do dziesięciu krzyknęłam głośno "szuuukam!". Rozejrzałam się wokół.
- A gdzie te moje szkraby mogły się schować? - Zaśmiałam się cicho i ruszyłam wzdłuż korytarza bacznie sprawdzając najmniejszy kącik.

Szukasz bacznie, jednak nigdzie nie widzisz swoich pokemonów, nagle w oczy żucił ci się kształt wiatka za zasłonął. Tam przeciwż nigdy nie było takiego wzroku...

Podejrzane, podejrzane... Podeszłam bliżej zasłonki, o nietypowym wzorze.
- Ktoś się chyba tu kryje, hi hi~ - Uśmiechnęłam się sprawdzając dokładnie okolice wokół kwiatka.