Miejsce - Las

Wilk cały czas stara się o względy u Lugii.. Jednak ta cały czas odtrącała go.. Cały czas o czymś rozmawiali..

wskakuje na drzewo
tak lepiej się przyglądnę i trochę słyszę
ehh to tylko urywki rozmowy

Wilkołak zaczął nasłuchiwać.. Chyba cie usłyszał.. Jednak gdy Lugia zobaczyła, że wilk zaczął iść w twoim kierunku musiała jakoś odwrócić jego uwagę.. - Eee... A może pójdziemy gdzie indziej.. Hehe.. - wilkołak spojrzał na nią.. - Najpierw sprawdzę co to było.. - wilk jest coraz bliżej drzewa na którym siedziałeś.. Lugia nie wiedziała za bardzo co zrobić by odwrócić jego uwagę.. Zrobiła to czego właśnie nie chciała robić najbardziej.. Zaloty.. Tym próbowała odciągnąć go od ciebie.. Gdy tylko wilk zrezygnował pokazała ogonem, żebyś uciekał jak najszybciej się da...

ucieka do kawiarni

Uciekłeś.. Zaraz po tobie biec zaczęła Lugia.. Jednak na marne.. Rana na ramieniu nie dawała jej spokojnie biec.. I z ucieczki wyszły nici..

stoi przed kawiarnią i patrzy się na las z nadzieją że lugia wyjdzie

Usłyszałeś pisk.. I wycie wilka po tym...

płacze

Lugia wy człapała się jakoś z lasu.. W oddali zobaczyłeś odchodzącego.. Zadowolonego wilka..

pobiegł do niej
lugia! co się stało?!

- Lepiej nie mówić.. - powiedziała.. - Ale nigdy więcej nie właź na drzewo jak jakiś wilk jest w pobliżu! Ten rozszarpał by cie na strzępy! A ja nie mam zamiaru następnym razem ratować cie jedynym działającym na wili, do końca tego tygodnia, sposobem! - powiedziała.. - Nie dość, że boli mnie wczorajsza rana to jeszcze to jeszcze tyłekkkk.... - powiedziała z goryczą w głosie..

to wszystko moja wina

- To raczej moja wina.. - powiedziała... - Nie powinnam wyłazić z kawiarni.. A on i tak by w końcu poszedł.. Znam go.. Tylko w jednym przypadku jest cierpliwy..

gdybym wrócił do kawiarni zamiast pakowania się na drzewo nic by się nie stało dobrze o tym wiesz

- Też bym z ciekawości wlazła na drzewo.. - powiedziała.. - Ale proszę.. Wracajmy do kawiarni zanim jakiś inny wilk się przypałęta i będzie chciał to samo co tam ten..

dobrze
dasz radę iść?

- Dam.. - powiedziała.. - Ale nie biegnij czy nie idź za szybko.. Przez tą ranę nie dałam rady uciec.. A co dopiero biec czy iść szybciej za tobą..

dobrze
powoli idzie do kawiarni

Idzie wolno w kierunku kawiarni.. Kuśtyka.. - Oby mu się nie udało to co chciał zrobić.. - pomyślała..

lugia...
czemu mnie kochasz?

- Nikt inny nie zrozumie mnie jak ty.. - zaczęła.. - Zawsze mi pomożesz.. Jesteś przy mnie gdy tego najbardziej potrzebuję.. Troszczysz się o mnie jak ojciec, którego nie miałam.. - powiedziała.. - Powiedziała bym więcej.. Lecz wiele jest rzeczy, o których serce wie wiele, a słowa opisać nie potrafią..

ale przeze mnie tyle razy prawie zginełaś...

- Nie przez ciebie.. - powiedziała.. - Tylko przez swoją głupotę.. Najczęściej przez swoją głupotę.. A ty? Tak samo mogłeś zginąć wiele razy.. I raz o mało byś nie zginął.. - z jej oka zleciała łza.. - Na samą myśl płakać mi się chce.. A serce boli nie tylko na myśl, że mogłam cie stracić, ale i na myśl o tym kto to zrobił.. Nawet nie chcę mówić o kogo chodzi..

hmm
idzie dalej

- O czym tak rozmyślasz? - zapytała - O ile mogę wiedzieć..