Wyspa Lodu cz.2

Mike
- Nigdy nikomu nie pomogłem.. - powiedział - Więc po co mam pomagać tobie? - spojrzał na ciebie swoim przebiegłym spojrzeniem.. Dookoła szalała zamieć..

Magby przestań już w te sople strzelać. Idzie do przodu bardzo ostrążnie. Gdy sople zaczną spadać uciekam ile sił w nogach.

Nie chcesz poznać tajemnicy tej wyspy?
Jeżeli ją poznam to przyjdę do ciebie i powiem ci jaka ona jest (jeżeli głos z nieba pozwoli...), słyszałem o statku kapitana Lurio i chcę go odnaleźć i poznać tajemnicę...
Jeżeli mi nie pozwolisz to przynajmniej ulecz moje pokemony by one nie cierpiały

Mike
- Nie pomogłem nikomu.. Więc nie pomogę i tobie i twoim nędznym pokemonom.. - powiedział chłodno - Lurio.. Stary głupiec który myślał, że coś tu znajdzie.. Żałosne.. - powiedział.. - Obchodziły go tylko tutejsze bogactwa tak jak i innych ludzi! Krzywdził i zabijał całą masę nie znanych mu wtedy istot! Były to pierwsze pokemony! - Kyurem wyglądał na rozgniewanego.. - Wtedy właśnie trzy bestie go powstrzymały.. Lecz nie zważając na nic zajęły wyspy! A one dawniej należały do Zekroma, Reshirama i Mnie! - zamieś cały czas się wzmaga - Teraz tylko bestia pioruna jest po naszej stronie..

Rafik
Niestety.. Szczęście nie było po twojej stronie.. Sople zaczęły spadać.. Jedną z rąk masz całkowicie pokaleczoną.. Gdzie nie gdzie jest nawet lód..

A więc co ty na to ty pomożesz mnie a ja za to tobie...
Proszę cie bardzo co ty na to?

Co za ból, niestety muszę iść dalej. Idę przed siebie i uważam na wszystko mam nadzieje że nie zginę.

Mike
- Nie chcę pomocy od człowieka! - powiedział - Wasza nędzna rasa tylko zadaje ból! - po tych słowach Kyurem przeobraził sie w BlackKyurema.. - A teraz.. Odejdź.. Lub podzielisz los tego nędznego człowieka Lurio..

Rafik
Zobaczyłeś wyjście..

Ostrożnie idę w jego stronę. Ciekawe co tam jest. Może coś ciekawego? Mam nadzieje że nie spadną na mnie sople.

Musimy się przygotować! Gdy tu przybędzie! Będziemy gotowe!
Glaceon i serperioe jesteś niezbędni więc zaczniemy od treningów aby pokonać raikou. co wy na to?

Wiem że jesteś potężnym legendarnym pokemonem, pewnie jesteś dobry dla pokemonów i ludzi dlatego proszę cie pomóż mi a ja ci pomogę odbić wyspę. To będzie korzyść dla ciebie i dla mnie ty odzyskasz to co ci należne a ja zdobędę przygodę i doświadczenie w swojej podróży pokemon i drodze do celu mistrza pokemon, proszę cie pomogę jak tylko umiem i mam nadzieje że dam radę tobie to nie szkodzi a możesz odzyskać wyspy także Zekrom i Reshiram, błagam cie Kyuremie pomóż mi a ja pomogę tobie nie wiem czy jestem na to godzien ale postaram się pomóc...
Jeżeli mam już wyrok to zdradź mi tajemnicę wysp...

Mike
- Możesz mówić.. Błagać.. Prosić na kolanach.. Lecz ja nie chcę od ciebie pomocy i także tobie nie pomogę.. - powiedział.. - Bestie w końcu utracą swą siłę.. A my przejmiemy ponownie władzę nad wyspami! A teraz odejdź puki jestem dla ciebie łaskawy.. Bo za niedługo twe marne życie zostanie skrócone o głowę! - powiedział groźnie.. Tak samo i na ciebie spojrzał..

Magda
- Możesz trenować ile chcesz... Lecz nie wygrasz z nim tak łatwo.. - powiedziała.. - Jest zbyt potężny by z nim tak łatwo wygrać.. - mówiła to nad podziw spokojnie..

Rafik
Pech chciał, że i to wyjście się zawaliło.. Sople patrzą na ciebie i ostrzą swoje kolce na ciebie..

Dlaczego jesteś taka spokojna? Powinnaś się chyba martwić o wyspe

jeżeli nie chcesz mej pomocy to nie... - wyszedłem z jaskini...
Idę dalej szukać znaków życia.

No ja nie mogę! Uciekam przed soplami i szukam innego wyjścia. Mordercze miejsca chyba mna mnie czekają!

Magda
- Jestem uosobieniem spokoju.. - powiedziała.. - Nie potrafię pokazywać takich emocji jak smutek, złość czy też radość..

Mike
Wejście do jaskini zawaliło się.. A ty nie widzisz, żadnego znaku życia..

Rafik
Nie ma już żadnego wyjścia.. Usłyszałeś głos - Każdy człowiek powinien zginąć.. - po chwili sople na ciebie spadły przebijając twoje ciało.. Nie żyjesz...

Znasz tu jakieś ciekawe miejsca gdzie można coś robić?

Próbuję wywołać Krokorok i wołam pomocy...