Bal noworoczny!

Lugia - Sleep Talk
Filip - Double Team
-EKM! Proszę o uwagę! Za chwilę pięć nagród specjalnych zostanie wręczone tym, którzy zdobyli najwięcej tytułów... - poczekałam, aż wszyscy się uciszą.
- Panie Filipie, ponieważ wygrał pan, aż cztery razy, może pan wyznaczyć kolejkę. Będzie ona dotyczyła pięciu osób. Oczywiście pana, Lugię, Unorta, Dosko, Emolgę oraz ja. To pan wybierze, w jakiej kolejności będą wybierane nagrody.

^ Shuz żądny gwałtu. xD

Dziewczyna zatrzepotała zaskoczona rzęsami.
- Czekaj... O to chodzi? - Podniosła ręce, a następnie zagięła w łokciach jednocześnie zaciskając lekko dłonie w pięści. - Nyaaaaan. - Miauknęła rumieniąc się.

-Damy przodem- zacząłem wypowiedź z nadzieję że na takim czymś się nie skończy.- Tak więc za piękną... mocno zmodyfikowałem definicję piękna w moim mózgu, ale mniejsza, za piękną ceremonię niech pierwsza nagroda będzie losowana dla pani panno Katerino, druga niechajże poleci do Lugiji, trzecia, jeśli i ja mam się znaleźć w tej kolejce niech będzie moja, czwarta dla szanownego doktora nauk zboczonych, Emolgi, a następna dla Unorthodoxa, mojego szanownego współ zwycięscy w kategorii no life, ostatnia dla Dosko... którego nie kojarzę. Czy o nikim nie zapomniałem?

- Ok, to teraz możemy ruszac dalej. - Powiedzialem i gdy podszedlem dalej wlecialem na jakies drzwi i pod wplywem uderzenia drzwi otworzyly sie, a ja nagle spadlem z dwa metry w dol. Gdy otrzasnalem sie zauwazylem, ze wyladawelem w jakims skarbcu wypelnionym szmaragdami skierowalem slowa do dziewczyny.
- Jak myslisz, to dla nas? -

- Och! Dziękuję! - pisnęłam i pocałowałam Filipa w policzek.
- Nagrody specjalne to pokemony, które są naprawdę trudno dostępne, a wręcz znikoma ilość trenerów je posiada. Są to: Espurr, Skiddo, Litleo, Froakie, Scatterbug . Osobiście wybieram... Scatterbug! A teraz niech podejdzie tutaj pani Lugia i wybierze pokemona z tych, które tutaj zostały.

Na widok sterty kosztowności jej oczy urosły niemal dwukrotnie.
- A jak? Znalezione nie kradzione nyan~. - Wpadła do środka i zaczęła szperać we skarbcu. Wygrzebała jakiś diadem i bez zawahania założyła go na głowę.
- Pasuje mi, nya? - Uśmiechnęła się, przykładając do głowy dłonie udając, że ma uszka.

-Skiddo jest mój!- Krzyknął wręcz rzucając się na balla z rzadkim pokemonem trawiastym.

Zagwizdała, a wokół niej zleciała się cała gromadka kotów wielkich i małych, a nawet kociąt.
- Wybacz, muszę coś jeszcze zrobić! - Rzuciła mu diadem, a na głowę włożyła opaskę z kocimi uszkami. Następnie usiadła na swojego trzymetrowego persa, z miną godną samego grumpy cata i ruszyła w kierunku sceny wraz z kocim legionem.

Widzac, ze moja partnerka ucieka pomyslalem:
- Wiecej dla mnie. -

Wpadł ze świadomością swego dosyć długiego spóźnienia. Zdenerwowany podbiegł do swojej partnerki. Miał rozczochrane włosy i wory pod oczami. Nie wyglądał za dobrze, jego strój był zwyczajny jak na takie okazje, prosty, elegancki. Był ubrany w czarny garnitur, pod spodem miał białą koszulę, która jednak po bliższym przyjrzeniu się mogła okazać się szarawa. Pod szyją wisiała zręcznie zawiązana, czerwona mucha. Ucałował Katerinę w rękę, oczekiwał na reakcję, wiedział, że nie będzie zadowolona.
- Yhm, przepraszam, za yym małe spóźnienie. Może przynieść Ci drinka? Widzę, że podają coś z cytryną. - krople potu osiadały na jego czole, a on ocierał je raz to mankietem, a raz dłonią. Uśmiech na jego twarzy pojawił się gdy dotarła do niego informacja o wygranych tytułach, lecz ponownie spojrzał na Katerinę, jego usta zamieniły się w odwróconą podkowę. Nie wiedział co zrobić, stał jak kołek i się nie odzywał

Widząc Emolgę znieruchomiałam. Wzdrygnęłam się nieprzyjemnie, gdy złapał mnie za rękę. Oczywiście ubrał się tak, jakby pijany wyszedł z baru i przypomniał sobie, że miał się stawić dzisiaj przy mnie w roli partnera.
- A wsadź sobie te cytrynki tam, gdzie światło nie dociera! - wrzasnęłam i wzięłam zamach. Nawet nie zamrugałam oczami, gdy sprzedawałam "liścia" mężczyźnie. Gdy zorientowałam się, ze stoi jak słup soli wzięłam drugi zamach, tak, że ból poczułam nawet w swojej ręce. Próbując zgrywać twardzielkę podwinęłam sukienkę do góry i ceremonialnie odwróciłam się na pięcie, idąc za scenę.

Dziewczyna wróciła jakby nigdy nic do skarbca.
- Nyan~! - Zabrała diadem i znów zaczęła udawać kota.

Niczym zwykły mem pokerface'a nie zareagowalem gdy wbiegla tu dziewczyna i znow wybiegla.

Lekkim popchnięciem drzwi otworzył je.Był to młodo wyglądający chłopak z zielonymi oczami i ciemnymi włosami.Miał na sobie biały garnitur.Jego mina mogła zdradzić,że nie przyszedł tu z byle jakiego powodu lecz z interesów.Nie zwracając zbytniej uwagi wędrował przez główna salę drogą "Nie dla złodziei"jakby szedł po jakąś nagrodę.

- To ja poproszę Froakiego. - oznajmiła.