Bal noworoczny!

Opis dziedzińca:
Pierwsze co się rzuca w oczy, to oczywiście wielki pałac. Nikomu nawet nie chce się go mierzyć, przez co nie znamy jego dokładnych wymiarów. Jest jednak wysoki jak dwa duże dęby oraz szeroki...szeroki jak dwa białe domy Baracka Obamy. Dominuję w nim beż oraz akcenty złotych zdobień. Okiennice mają kształt półowali. Wejście zostało poprzedzone schodami, które są odgrodzone z prawej i lewej strony kolumnami w stylu korynckim. Przy mocarnych drzwiach stoi pan w czarnym smokingu, który wita każdego z osobna i pomaga przy otwieraniu drzwi. Wokół budynku rozchodzą się fale zieleni i pojedynczych, błękitnych stawków. Wszystko jest oświetlone tysiącami, malutkimi lampkami.

W środku:

Wysokie sklepienie, na którym namalowane został freski, to rzecz, która przykuwa uwagę każdego przechodnia. Jest to sala balowa, specjalnie na okoliczności przy ścianach rozstawiono stoły i krzesła. W głębi stoi scena z przygotowanym mikrofonem oraz z miejscem dla DJ-eja. W podłodze można zauważyć tysiące malutkich brylantów. Jest tu bardzo dużo miejsca, ponieważ, jak sama nazwa mówi, sala służy do eleganckiego tańczenia. Na stołach rozłożono jedzenie, znajduje się tutaj dosłownie wszystko. Drinki i picia znajdują się przy scenie.

- Prosimy o zajęcie miejsc i rozgoszczenie się! - krzyknął pan otwierający drzwi.

Yozo dreptała sobie powolutku dziedzińcem. Nie była przyzwyczajona do chodzenia w takich butkach. Tym razem były to białe, połyskując pantofle na wysokim obcasie, bowiem dziewczyna chciała w ten sposób sprawiać wrażenie wyższej. Teraz trochę tego żałowała, bo naprawdę nie była do tego przyzwyczajana.
Wkrótce jednak zapomniała o niedogodnościach, całą jej uwagę pochłonął pałac i otaczające go tereny i oczywiście wszyscy ci ludzie dookoła. Czuła się wśród nich malutka i niezauważona przez to jej kroki stawały się coraz mniejsze, coraz wolniejsze. Aż w końcu stanęła. Spojrzała w dół, na swoją śnieżnobiała suknie. Wzięła głęboki i ruszyła dalej, weszła do środka i zatrzymała się kilka kroków od wejścia. Rozglądała się po obszernym pomieszczeniu zastanawiając się co ze sobą począć.

Wszedł do wielkiej sali, rozejrzał się wokoło, bal z nowego roku był słabym pomysłem, a raczej słaba była data... 3 stycznia, ale cóż poradzić że się spóźnili jak polski pociąg jadący A2? Nic nie poradzisz, przynajmniej się można naż... nie, będę się ładnie wyrażał, bo jestem na ładnym przyjęciu, a więc można się najeść na koszt organizatorów i może się nagroda trafi... te ściany chyba wymagają podparcia, więc niejaki Filip znalazł miejsce gdzie przy ścianie nie było stolika i staną przy ścianie opierając się o nią plecami z sadysfakcją że się teraz nie zawali.

Dziewczyna powolnie wchodzi do sali, rozglądając się wokół na wszystkie jej ściany podziwiając kunszt wykonania wielu ozdób. Nie dało się ukryć jej zdenerwowania, bowiem była jak jedna wielka galaretka sunąca pomału do przodu na nędznych nóżkach. W końcu usiadła na najbliższym siedzeniu czekając na swojego towarzysza...

Lugia zjawiła się na dziedzińcu. Cały budynek był w jasnych barwach, które drażniły jej oczy. Nigdy nie przepadała za jasnymi kolorami.. I butami na wysokim obcasie.. Jak niektóre dziewczyny mogły w nich cały dzień chodzić? To było na prawdę niemożliwe. Jeśli będę kazali jej tańczyć, zapewne jako pierwsza wyląduje na ziemi.
- Matt idziesz? - krzyknęła do swojego towarzysz, który był jeszcze daleko z tyłu.. Podczas gdy ona przyglądała się najmniejszemu szczegółowi budowli. Mimo, że te jasne barwy raziły ją w oczy, i tak przyglądała się wszystkiemu.

Idąc po schodach i podziwiając zewnętrzną architekturę budynku przyglądął się gościom zauważył także jakiegoś gościa któy otwierał drzwi, miał nadzieję że nie trzeba dać mu asy dlatego gdy On mu otworzył drzwi szybko przeszedł do sali gdzie było jeszcze piękniej. Zauważył kilku gości i siadnął sobie przy jakimś stole czekając na dalszy rozwój balu.

-Czekaj no! -Krzyknął - Musze zawiązać buta! -Krzyczał wiążąc  go po chwili jednak zerwał się do biegu za nią i gdy zobaczył ten pałac... aż mu na moment oddechu zabrakło
-Wow... -mógł tylko powiedzieć - "Rozumiem że to jest to miejsce?" -Pomyślał patrząc na cały pałac od dołu do góry.
-Panie przodem. -Powiedział do Lugii czyli jego partnerki w balu.

Chłopak trzymając obie ręce w kieszeniach szedł na przód w potarganym garniturku i z włosami w stylu "artystyczny nieład". Nie korzystając z pomocy mężczyzn w garniakach dostał się do głównego pomieszczenia dosłownie tam wskakując. Za każdym razem gdy na kogoś spojrzał w jego głowie kreowała się tylko jedna myśl:
- Baka, baka, baka, baka! - Rozglądał się aż zobaczył swoją partnerkę która najwyraźniej już na niego czekała. Wyjął ręce z kieszeni i wyprostował plecy po czym podszedł do niej.
- Hej, wybacz za spóźnienie. Długo czekałaś? -

-Widzę że ludu przybywa...- rzucił w powietrze tak by tylko on i nikt poza nim mógł to usłyszeć. Przebiegł spojrzeniem po stole z przekąskami, właściwie nie był głodny, ale skoro darmo to trza korzystać, jednak trochę kultury należy zachować i nie wolno pochłonąć wszystkiego na początku, a tym bardziej się upić! Dziś co najwyżej pięć piw i jakieś drinki, w końcu Filip miał wracać samochodem...

Pan w garniturze wbiegł na scenę, wypróbował czy mikrofon działa poprawnie i rzekł
-Madame Katerina za momencik się pojawi na scenie! Proszę o ciszę! - Po momencie zbiegł speszony i przysiadł na najbliższym miejscu. Zajął się jedzeniem kurczaka. Błyskawicznie czerwona kurtyna opadła, zasłaniając wam wszystko, co się za nią działo. Słyszeliście tylko i wyłącznie szepty. Po sekundach czerwona zasłona uniosła się ku górze, a przed waszym oczom ukazała się uśmiechnięta dziewczyna[patrz na avatar], która wzrokiem przeszukiwała salę. Podeszła do mikrofonu.
--------------------
- Witam wszystkich na pierwszym balu w historii Przygód Pokemon! - podniosłam ręce ku górze.
- Po pierwsze chcę powiedzieć, że cokolwiek się dzisiaj wydarzy i ktokolwiek dostanie nagrodę, to, jak mówi klasyk, każdy jest zwycięzcą! I niech liczy się przede wszystkim zabawa! - próbowałam trzymać uśmiech, nie tracąc kontaktu wzrokowego z publicznością.
- Ogłaszanie wyników naszych drobnych wyborów czasami będziemy przeplatać tańcami, a teraz...zapraszał wszystkich obecnych tutaj kandydatów zgłoszonych do nagrody "Noł-life 2013"! - klasnęłam w dłonie i odsunęłam się o krok od mikrofonu, czekając, aż wszyscy się ustawią.

-No life 2013... chyba miałem nominację, a jak nie to się może zrobi ciekawie...- powiedziałem cicho i pewnym krokiem ruszyłem w kierunku sceny, wzrokiem śledziłem kto również wstaje i udaje się na ten podest na którym stoi ta cała madama... kto to do ciasnej... miałem się ładnie wyrażać, jest? Nie dając po sobie poznać myśli weszłem tym samym pewnym krokiem na scenę i ustawiłem się twarzą do publiczności.

Zawsze trzeba na niego czekac! Toz to skandal! No, ale po co narzekac? Weszla do sali, wielkiej sali. Czula sie tu taka... Malutka.. I z tego co widziala, tylko ona i Matt gustowali w czarnych barwach. Chociaz... Nie. Bylo jeszcze wiele osob w czarnych strojach. Nie trudno bylo takie osoby dostrzec. W koncu odbijali sie na tle jasnych scian jak swiatlo zapalki w mroku.
- Tez czujesz sie dziwnie? - spytala. Jednak nie bylo czasu na odpowiedz. Zjawil sie jakis gostek, a po chwili jej obawy zostaly potwierdzone. Bedzie musiala tanczyc! No, ale.. Czas udac sie na scene!

Dziewczyna gdy tylko spostrzegła swojego partnera wstała prędko z miejsca.
- Nie... W sumie sama niedawno tu dojechałam. - Uśmiechnęła się delikatnie, po czym rozejrzała się wokół sali. Całe pomieszczenie wręcz świeciło od tych małych brylancików, co jej wcale nie przesadzało. Wręcz przeciwnie! Stanowi to idealny dodatek dla wspaniałego wystroju jakim szczyci się ta sala balowa. Dosłownie jakby została tu przeniesiona ze dobrze znanego kopciuszka, albo jakieś innej baśni o księżniczkach i balach. Jedynie ten przepych wykwintnych ozdóbek mógł być lekko przytłaczający...
- Patrz, chyba się zaczęło! - Stwierdziła, gdy na scenę wbiegł mężczyzna i pociągnęła chłopaka za rękę w jego kierunku.

wszedł za swoją partnerką do sali.. wielkiej sali bo w końcu to była sala w pałacu więc nie było się co dziwić ale jednak.
Słysząc nazwę kategorii natychmiast wstał i podszedł do wcześniej wyznaczonego miejsca. Miał czekał na to co ma się wydarzyć trzymając kciuki za siebie jak i za innych a szczególnie za swoją partnerkę która równierz była nominowana do tej nagrody.
- "Oby mi sie udało oby mi sie udało..." -Powtarzał w myślach

Yozora zamrugała nerwowo kiedy nagle kurtyna opadła na scenę. To właśnie na niej zaczęła się koncentrować, bo cokolwiek miało się dziać, to to co najważniejsze zawsze jest na scenie, prawda? Przynajmniej ona sama tak zakładała.
Tak więc przesunęła się kilka kroczków w tamtym kierunku, żeby móc lepiej wszystko widzieć. W końcu do najwyższych nie należała. Zanim kurtyna podniosła się zdążyła zająć już względnie dobre dla siebie miejsce.
- Ohh... - westchnęła widząc dziewczynę na scenie. Od razu odgadła, że to ją zapowiadał tamten "śmieszny" mężczyzna. Z uwaga wysłuchała jej słów. Zapraszała kogoś na scenę. Yozo z zaciekawieniem obserwowała jak kolejne osoby wchodzą po schodach i ustawiają się na podwyższeniu.

Nieco się ucieszyłem i odetchnąłem, że tylko lekko się spóźniłem. Gdy chciałem sprawić komplement swojej partnerce, nagle zauważyłem, że pociągnęła mnie lekko za rękę i powiedziała, że bal już się zaczyna. Moje oczy skierowały się ku scenie i zacząłem obserwować co się wydarzy. Słysząc hasło "noł-lajf" wiedziałem, że na pewno nie chodzi o mnie tak wiec zostałem na swoim miejscu.

- Tak, to pierwszy tytuł do zgarnięcie, a już trzy osoby go zgarną! - sapnęłam, próbując ustawić wszystkich w jednej linii. Poczekałam, aż pan w garniturze przyniesie kopertę i ceramonialnie ją otworzyłam.
- Och!. Ja już wiem! Ale zanim przejdę do wyników, opowiem trochę o nagrodach, ponieważ zapewne to właśnie wszystkich najbardziej ciekawi. Za zdobycie tytułu, każda osoba dostanie, uwaga! 50$, 100 punktów oraz losowy atak dla wybranego pokemona z TM lub Move Tutora! Będzie także nagroda specjalna. Po ogłoszeniu wyników proszę o podanie, dla którego pokemona ma zostać przydzielony atak.- zrobiłam przerwę i odwróciłam się lekko w stronę kandydatów.
- Zwycięzcami w tej kategorii zostają...Dagi66, Filipos44 oraz Unorthodox! - zaczęłam klaskać, buzia mi już stężała od ciągłego uśmiechania się.
- Proszę o brawa, a wy moi drodzy...jakiego pokemona wybieracie?

Zaczęła klaskać, z chwilą wyczytania przez prowadzącą bal imion wygranych.
- Ciekawe, czy mi się coś uda wygrać. - Powiedziała niegłośno do siebie, lecz bez problemu mógł to usłyszeć jej zacny towarzysz, o ile nie została zagłuszona przez oklaski reszty widowni.

Podszedł by odebrać nagrodę ucieszył się mocno że to on ją zdobył... egzekwo z dwoma osobami ale jednak! coś mu się w końcu udało!
-samurott -Powiedziął stanowczo mając stanowczo nadzieje że trafi mu się hydro cannon ale trochę w to watpił .

Filip stał jak pięcioletni Emolga który przyłapał rodziców na bliskim kontakcie intymnym nazywanym potocznie sexem, lub uprawianiem miłości... tak czy inaczej nie mógł uwierzyć że wygrał w tak bezsensownej kategorii, ale nagroda fajna.
-To ja poproszę losowy z tutora.- Powiedziałem gdy nareszcie się otrząsnąłem, oczywiście atak nie będzie losowy bo Axew przez tutora uczy się jedynie draco meteoru...

Słysząc co powiedziała towarzyszka bez namysłu odpowiedziałem.
- Na pewno uda ci się coś wygrać. W końcu jesteś bardzo zdolną i wyjątkową osobą. Jeśli ci się nie uda to, co dopiero mi. - Lekko się zaśmiałem.

Yozora wciąż stała i spoglądała na scenę nie odrywając od niej spojrzenia. Liczyła, ze wydarzy się coś... coś niezwykłego. Sama nie wiedziała co mogłoby się wydarzyć, ale oczekiwała tego. I tyle jeśli chodzi o nią. Nic więcej nie zrobiła. Czekała na więcej atrakcji.

- Aj tam, nie pochlebiam mi bo się jeszcze przyzwyczaję! - Zarechotała cicho w odpowiedzi. - Miło słyszeć to z ust jeszcze zacniejszej od mnie osóbki...

Jej wzrok chwilowo przykuł chłopak nalewający napój do szklanki. Na sam widok nagle, bez jasnych przyczyn zachciało jej się pić. Po chwili ruszyła z miejsca chcąc ugasić pragnienie.
- Przynieść ci coś do picia? - Zapytała, odwracając głowę za siebie idąc dalej.