Podróż między miastami

Przez chwilkę byłem w szoku, przez dosłownie kilka sekund. Pierwszy raz widziałem Poochyenę z tunelem... mniejsza.
-Dzięki!- Krzyknąłem w kierunku shiny przywódczyni.
-Monferno bardzo ładnie się spisałeś, zresztą wszyscy się świetnie spisaliście.- Spojrzałem po pobojowisku. Ostatnie wilki uciekały, my też powinniśmy się zbierać...

Ada widząc rozbrojone wrogie stadko westchnęła z ulgą i wtuliła się w twoje ramię.
- Co ja bym bez ciebie zrobiła...
Nie czekając wznowiliście podróż, a twoje pokemony wesoło biegały wokół was. Jednak ktoś podążał za wami, ktoś spoza waszego grona. Tajemniczy ktoś okazał się być sprzymierzoną samica alfa Poohyen. Spojrzała na was jakby mówiła "zaczekajcie proszę!".

Kiedy już mieliśmy iść dalej, zauważyłem samicę alfa, zaciekawiony czemu nie odchodzi ze swoim stadem zatrzymałem się. Spojrzałem na pokemona pytająco i przez chwilę też w stronę Alabasti, obawiając się że nagle ujrze tam pościg, sfore poke-psów, albo co innego co te gliny wymyśliły.

Ah odetchnołem świeżym powietrzem i od razu zrobiło mi się lepiej wypuściłem pichu i zapytałem czy chciał by się nauczyć nowego fajnego ataku który pomoże mu w jego rozwoju

Filip

Poohyena wepchnęła ci w dłoń pyszczek, jakby chciała żebyś ją pogłaskał, a następnie podniosła łebek i spojrzała tobie w oczy. Jej wzrok mówił błagalnie "Mogę iść z wami?". Była znacznie bardziej oswojona niżby inne dzikie pokemony. Trochę przeżyła, a może kiedyś sama była podopiecznym jakiegoś trenera...


Dosko

Pichu z zaciekawieniem rozejrzał się wokół, a gdy tylko usłyszał twoją propozycję treningu podskoczył wesoło. Nie mógł się doczekać tego, czego dziś się nauczy. Z entuzjazmem spoglądał ci w oczy oczekując pierwszego polecenia.

Dobrze pichu słuchaj uważnie za atakuj mnie falą elektryczną która mnie sparaliżuje

Dosko

- Pi...? - Twój pokemon spojrzał z dziwieniem na ciebie. Nie przyszłoby mu to do głowy, atak na trenera w ramach treningu...

No dobrze poszukajmy słabego pokemona na którym spróbujesz się nauczyć thunder wave jakiegoś caterpie przy okazji nabierzesz doświadczenia podczas walki.

Spojrzałem na pokemona, niewątpliwie będzie świetnym kompanem, a skoro chce dołączyć to wyjąłem pokeballa i dotknąłem nim głowy pokemona. Rozpoczeło się te nerwowe oczekiwqanie, które zawsze trwało trzy sekundy, które wydawało się trzema stuleciami. Nawet jeśli byłem pewien że pokemon chce się dołączyć do mojego zespołu byłem zdenerwowany, dziś nie byłem pewien czy Poochyenie o to chodziło i tym bardziej byłem zdenerwowany. Trzy długie sekundy, trzy długie sekundy zmieniły życie niejednego pokemona...

Po trwających wręcz wieki dla ciebie trzech sekundach pokeball zastygł w miejscu. Mogłeś z triumfem podnieść kuleczkę i uczcić tą krótką chwilę, o ile nie żal było tobie marnować czasu. Pogoń lada chwila, może znów ruszyć waszym tropem.

Spoiler:

Dosko:

Twój pokemon wesoło podskakując poszukiwał razem z tobą odpowiedniego przeciwnika. W gąszczu dość wysokiej trawy mignął wam przed oczami obraz niewielkiego, fioletowego stworka.

Szukamy go .pichu bądź czujny i gdy go zobaczysz od razu mi powiedz i stoczymy z nim pojedynek

Trop doprowadził was do niewielkiej skały, na której wylegiwała się zaspała Rattata. Stworek powoli odchodził w objęcia Morfeusza* więc stanowił łatwy cel.

* - Jakby nie było wiadomo Morfeusz to grecki bóg snu czy jakoś tak. Czyli dosłownie odchodził w objęcia Morfeusza oznacza zasypiał.

Dobrze pichu podejdźmy do niego blisko po cichu i za atakuj go thunder wawe on tego nie poczuje bo ten atak nie zadaje obrażeń

Wedle twojego polecenia, Pichu zakradł się ostrożnie pod skałę i przybrał odpowiednią pozycję. Thunder Wave... albo to co miało ten ruch imitować nic nie zrobiło. Jedynie połaskotał delikatnie śpiącą już Rattatę.

tak ja używasz thundershock to zrób tak samo ale ale letko beż obrażeń przez jakiś czas do puki nie będzie sparalizowany

Pichu spróbował ponownie. Pojawiło się parę iskier wokół Rattaty, lecz nie oznaczało to sparaliżowania. Szczurek poczuł delikatne smyranie, czyli efekty za pierwszym i drugim razem prawie niczym się nie różniły.

Musisz na niego użyć słaby wstrząs energii elektrycznej, która paraliżuje przeciwnika.

Twój Pichu spojrzał się desperacko na ciebie, a następnie wzrokiem powędrował ku Rattacie. Stara się, nawet bardzo, ale nie ma pojęcia co robi źle.

-Lepiej się pośpieszmy- powiedziałem do Ady. Z całej siły starałem się ukryć radość spowodowaną zdobyciem nowego pokemona i to jeszcze shiny! Nie wypadało się jednak cieszć w takiej chwili. Ruszyliśmy szybkim krokiem dalej w kierunku Wertani.
-A właśnie.- Przypomniałem sobie o czymś nagle i wyjąłem TM Taunt, po czym wręczyłem go Monferno.
-Proszę Monferno, przyda ci się.

Pichu nie wiem jak ciebie nauczyć tego ataku poszukajmy jakiegoś elektrycznego pokemona który zna thunder wawe i cie nauczy

Monferno nauczył się Taunt!

- Dobrze rozumiem. - Wyszeptała i pocałowała cię lekko w policzek, a następnie z uśmiechem dodała. - Mój odważny mężczyzna~.
Bez dłuższego zwlekania ruszyliście w dalszą drogę. Już po paru minutach w oddali mogliście dostrzec zamglony widok jakieś osady. Byliście już blisko celu.

(Youyoumu Zapomniałaś o mnie ?)

-Tak się zastanawiam, masz rolki, albo rower?- Zapytałem dziewczyny. Widząc Wertanię jeszcze bardziej przyśpieszyliśmy. Zastanawiałem się gdzie iść dalej i właściwie już wiedziałem, a to co wybiorę było uzależnione jedynie od odpowiedzi dziewczyny.

Masz i się ciesz ._.'

Dosko:

Pichu skinął głową i zaczął ci pomagać w poszukiwaniu elektrycznego pokemona. Po chwili zauważyliście jakiegoś trenera, dziewczynę oraz stojącego obok nich Monferno. Zaraz potem dość szybko zaczęli się od was oddalać.

Filip:

- Niestety nie przy sobie. - Dziewczyna pokręciła głową, również przyspieszając krok. Jeszcze zaledwie kilkadziesiąt minut i jesteście na miejscu.

u nie dogonimy ich szukamy dalej ,pichu jak gdzieś w okolicy wyczujesz elektrycznego pokemona to mnie o tym powiadom