Podróż między miastami

Dotarłeś do miasta..

Uno
Weavile był zbyt zwinny... I powalił Typhlosiona.. Znikł w krzakach i zostawił coś po sobie.. Jajo Senasela!

- Dobra robota Typhlo.. - wycofałem go do pokeballa, podszedłem do jaja i zabrałem je..

(dodaj sobie bo jest bez daty)
Typhlosion uśmiechnął się zanim go schowałeś.. Jajo wyglądało na dość wcześnie "zniesione".. Długo trzeba będzie czekać na jego wyklucie..

(Czemu się uśmiechnął ? Coś tu śmierdzi..)
Poszedłem dalej..

(po prostu się uśmiechnął za ten komplement xD)
90% Drogi..

Idę dalej do Parmanii..

Jesteś na miejscu..

Lopunny

Nic się nie dzieje, ale jesteś podejrzliwa. Cisza to najpiękniejsza muzyka, jednak zdradziecka.

Z ciekawością, ale zachowując wysoki standard bezpieczeństwa bardzo powoli zaglądam w zarośla co się tam wyprawia. Dźwięk był dość niepokojący, a raczej jego brak, dlatego czułam lekki lęk. Prawą ręką odgradzałam zarośla, a w lewej trzymałam w przygotowaniu Ball Lopunny. Jest tu kto? Jakaś obca forma życia???

Nagle usłyszałaś za sobą szelest, ale gdy gwałtownie wstałaś i chciałaś się obrócić- wywaliłaś się. Miałaś związane sznurówki... Zauważyłaś za kolejnym krzakiem ruch.

Ah... Od tego upadku zadudniło mi w głowie nic nie wykryje... Nie mogę polegać na moim króliczym słuchu w tej chwili. Ale nie jestem sama! Lopunny Gwiazdko wybieram cię!!! Użyj swojego instynktu, a za razem swojego świetnego słuchu. Trenerka ustaje bez ruchu by pozwolić swojej Lopunny na skuteczną penetrację terenu licząc na wykrycie położenia oraz tożsamości pobliskiego osobnika.

Pokemon zniknął... Musiał być nadzwyczaj szybki. Musisz skupić się na pokonaniu nadzwyczaj nietresowanych sznurówek w celu wydostania się w więzienia swojej butowej słabości.

Co mi strzeliło do głowy by latać po lesie w tak zawodnym obuwiu ;_;. Lopunny dziękuje powrót. Milotic pokaż się! Powinnaś trochę się rozruszać, a nie gnieść mi się w ballu złotko. Nasz gość nam uciekł niestety... Siada na grzebiecie Milotic i zmienia buty. Wkłada białe kozaki, które tak lubi. W tym to ja biegać nie będę. Muszę trochę odpocząć... Rozkłada się wygodnie na grzbiecie Milotic. Pospaceruj sobie trochę, a jeśli zobaczysz jakąś rzekę to możesz sobie popływać. Tylko nie nurkuj ,pamiętaj o mojej obecności na twoim grzbiecie.

Poczułaś rozpoczęcie kursu po kamieniach, bo Milotic strasznie drżała i rzucała tobą w górę i w dół... Zauważyłaś nadchodzącą burzę.

Pokemon wykonał dwa lub trzy piruety i zaświeciło słońce. Ułożyliście się spokojnie na trawie. Nagle poczułaś, że coś blokuje ci słońce. Otworzyłaś oczy i zobaczyłaś wielkiego Nidokinga...

Mając zamknięte oczy otwiera jedno oko. Chyba mam dziś pecha.... Nidoking zazwyczaj gdy atakuje łamie kości ofiary by ją unieruchomić. Porusza się dosyć powoli i bez słów wypuszcza Roselię z Balla. Szepcze: (Roselia Liściasta Pieśń[GrassWhistle]). Trenerka leży jak leżała i obserwuje jak Nidoking reaguje na usypiającą pieśń.

NIdoking ma w ręce róże, ale pieśń usypia go i... upada na nią... Szkoda, bo coś chciał. Ciekawe o co mogło chodzić, bo nie wygląda to na atak lub wrogość- no chyba, że podstęp.

Hmm... Dosyć dziwne.... I to bardzo dziwne... Nidokingi bardzo pilnują swojego terytorium podobnie do Aggronów. Przygląda się czy pokemon nie jest gdzieś ranny i głaszczę go po głowie. Po chwili szepcze mu do ucha. Hej... Obudź się.. Nic ci nie grozi.. Możesz spokojnie wstać.

Pokemon chrapną przeciągle po czym obrócił łeb na drugi bok. Niestety tak łatwo go nie obudzisz. Wyjęłaś resztki kwiata spod jego łapy. Róża była... inna. Miała kilkanaście płatków, ale każdy był innego koloru, a do tego na zielonych liściach rozciągały się czerwone żyłki.

Roselia rozłożyła bukiety. Niestety kwiat był stracony. Bellosom przez chwilę wąchała i żuła płatki kwiatu, ale po chwili narysowała tylko znak zapytania.

Wygląda na to, że szykuje się przygoda by odzyskać roślinę dla Nidokinga. Mam pomysł.. Może poczekajmy, aż się obudzi i on nam powie co to jest za kwiatuszek. Kładzie martwą roślinę przy Nidokingu i czeka, ąż ten się zbudzi.

Nidoking w końcu się obudził.. A gdy zobaczył zniszczoną roślinkę nie wyglądał na szczęśliwego.. Róża widocznie była dla kogoś kogo kochał.. I od razu zaczął posądzać ciebie o zniszczenie kwiatu.. A nie swoje grube cielsko.