Miasto Lawandia

Kate
Taksówka przyjechała w mgnieniu oka. Gruby mężczyzna przywitał się z tobą ciepło.
- Dzień dobry, dokąd piękną panią zawieść? - pomimo okrągłego ciała miał sympatyczny uśmiech, lekko się seplenił.
Taksówka była dosyć zadbana, puszyste fotele w panterkę były czyściutkie i pachnące. Promienie słońca odbijały się od świeżo pomalowanego, żółtego samochodu. Napis TAXI nie wydawał się szpetny, pięknie komponował się z całą resztą. Do tego te starodawne radio i kasety z masą piosenek "Rolling Pokeballów". Widziałaś również specjalne miejsce na pokeball, on też był żółty, a nawet podchodził pod złoty. Brązowe oczy kierowcy hipnotycznie się w Ciebie wpatrywały oczekując na odpowiedź.

Jak to ja przez kilka chwil dumałam nad pięknem tej taksówki. Po prostu odpłynęłam ze świata realistycznego, a zanurzyłąm się w mojej wyobraźni, która coraz częściej robi mi figle. Dawno nie widziałam tak zadbanej taksówki, zazwyczaj wyglądały...okropnie. A ta w porównaniu z innymi mogłaby zostać oznaczona mianem luksusowej. No i na koniec przepiękne oczy kierowcy, w którym mogłabym się zadużyć...
- Ekm. do szpitala proszę. - powiedziałam wracając do rzeczywistości i wsiadając do auta.

- Skąd pani przyleciała? - zapytał ochrypłym, ciepłym głosem - Szpital jest niedaleko, kilka minut i jesteśmy.
Za oknem na widok taksówki, ludziom opadała szczęka. Nie było drugiej takiej na calusieńkim świecie. Kierowca był ubrany w dużego rozmiaru dżinsy i w stylu drwala koszulę w czerwono-czarno-białą, niesymetryczną kratę. Pod spodem miał zwykłą białą podkoszulkę, a na prostą czapkę ze znaczkiem pokeballa.
- Rozumiem, że jest pani trenerką, może się zmierzymy? - w oku młodego mężczyzny pojawił się przebłysk i chęć rywalizacji.

- Ekm...przyleciałam z Wertanii. Muszę tutaj kogoś znaleźć, właśnie w tym szpitalu... - powiedziałam trochę niepewnie. Nie lubiłam być obserwowana przez innych, a bycie w tej taksówce mi tego nie ułatwiało. Ci wszyscy ludzie zachowywali się jakby nie widzieli samochodu...
- Walka pan mówi? Dlaczego nie? Nie pamiętam już, kiedy ostatni raz walczyłam...a kiedyś tak to kochałam. - powiedziałam z rozmarzeniem i na mojej twarzy pojawił się mały uśmiech.

Kierowca zahamował gwałtownie.
- Akurat mijamy Centrum Pokemon! Powalczymy na arenie! - chwycił swój niezwykły pokeball i ruszył takim pędem, że ciężko było go dogonić.
Pomimo sadła sprawnie się przemieszczał. Podskakiwał ze szczęścia. Z oddali słychać było krzyki
- Nareszcie ktoś się zgodził! Nareszcie ktoś się zgodził! - zajął wyznaczone miejsce na polu bitwy, czekał na Ciebie wraz z sędziom

Kiedy poczułam gwałtowne hamowanie automatycznie mocniej złapałam się siedzenia. Ten facet mnie zadziwiał, w przenośni jak i w dosłownym tego słowa znaczeniu.
- Ekm...dobrze. - powiedziałam, nie chcąc sprawić mu przykrości. Przez tę małą rzecz, poprzez zgodzenie się na udział w walce naprawdę się uszczęśliwił. Także pobiegłam za nim na pole walki.

- To będzie walka 1vs1. Proszę wybierz mądrze pokemona. - uśmiechnął się patrząc na swój pokeball
Blisko waszego pola walki był las, dzikie Pidove zebrały się na gałęziach by obejrzeć walkę. Złoty pokeball twojego przeciwnika błyszczał w słońcu niczym złoto. Trenerzy z PokeCenter również wyszli na zewnątrz by podziwiać walkę. Szeptali między sobą coś o "mistrzu" i "potężnym pokemonie". Siostra Joy gdy miała chwilę przerwy również wyglądała zniecierpliwiona czy bitwa już się zaczęła. Czas na twój ruch! Którego pokemona wybierasz?

Czułam się dziwnie, kiedy usłyszałam te wszystkie szepty. Czyżbym popełniła błąd? Teraz już nie mam odwrotu. Wypuściłam jeszcze Caterpie i Silcoony, aby wygrzewały się na słońcu. Oczywiście tuż obok mnie. Spojrzałam na moje trzy pozostałe pokemony. Byłam święcie przekonana, że jakiegokolwiek wybiorę to i tak popełnię błąd. Popatrzyłam po zgromadzonych tutaj ludziach i wyrzuciłam pokeball z moim pierwszym pokemonem - Chimcharem. Ukucnęłam przy nim i wyszeptałam kilka zdań.
- Chimchar, wiem, że jeszcze nie opracowaliśmy żadnej taktyki walki, ale zaufaj mi. Wierzę, że dasz z siebie wszystko. Nie przejmuj się tymi ludźmi, którzy się tutaj zebrali. Zamknij przed nimi swój umysł i po prostu się dobrze baw, okej? - powiedziałam i skinęłam głową na znak gotowości do walki.

- Powinniśmy mieć tu chwilę spokoju.. - powiedziała...
- Jeśli pozwolisz.. Chciała bym trochę potrenować z pokemonami..

Lugia

- Pewnie. Przecież nie będę ci w tym przeszkadzał, nawet chętnie na to popatrzę. - mrugnął do ciebie okiem i oparł się o pobliski głaz. Stał wpatrzony w twoją sylwetkę, a ty czułaś, jak analizuje każdy twój ruch. Przyprawiało cię to o ciarki.

obudził się i od razu schowal pokemony do balli nie zauważył nikogo w mieście mimo że tutaj byli inni ludzie i poszedł do wieży pokemon
hmm ciekawe gdzie są te rotomy

W oku rywalizującego z tobą trenera znów pojawił się błysk.
- A teraz zaczynamy przedstawienie. Dark Butterfree do boju! - przed wami pojawił się przepiękny, unikatowy okaz pokemona. Z fioletowo-czarnych skrzydeł sypał się popielaty pył podobny do tego od Piotrusia Pana. Ciemne oczy patrzyły na Chimchara łagodnie, lecz żądały rywalizacji. Mężczyzna czekał na twój ruch.
- Piękne panie przodem! - znów przepięknie się uśmiechnął - Lecz zanim zaczniesz ustalimy nagrodę za walkę. Jeżeli wygrasz bądź zremisujesz do końca życia będę woził Cie po caaaalutkim mieście za darmo. Jeżeli przegrasz będziesz musiała biec za taksówką. - słodkie oczka zmieniły się w wzrok zawodowego kawalarza, Butterfree również spojrzał podobnie na twego pokemona.

- Em.. No więc.. - wypuściła resztę swoich pokemonów..
- Witajcie moi mili.. Potrenujemy trochę... A więc....
- Charmander - Dregon Reage - Musisz zebrać swoją smoczą moc w pyszczku.. A potem zionąć nią w postaci niebieskiego płomienia..
- Treecko - Giga Drain - Znasz Mega Drain i Absorb.. To najmocniejsza wersja tych ataków. Musisz po prostu zrobić to samo co przy użyciu Mega Drain.. Tyle że musisz wyssać z wroga jeszcze więcej energi.
- Golett - Iron Defense - Masz na sobie tak jak by zbroją.. Postaraj się ją utwardzić dzięki czemu twoja obrona mocno wzrśnie..
- Gastly.. Na początek Rere Candy dla ciebie.. To powoduje, że automatycznie poznajesz atak, z mniejszych lvli bądź startowy jakiego nie znałeś.. W tym przypadku najwcześniej jest to Hipnoza..
- A ty Riolu - Force Palm - Musisz uderzyć w przeciwnika swoją otwartą łapą.. Wiem, że lubisz demolki więc możesz przy nauce tego ataku rozwalić trochę kamulców..

--

Dagi
Twoje pokemony się obudziły.. I zaczęły bawić..

Przez chwilę poczułam się jak w bajce, której opowiadają dziadkowie wnuczce. Wpatrywałam się w w ciemnego motylka tak, jakbym miała go widzieć ostatni raz w życiu. Co było dość prawdopodobne...Dosłownie zjadałam go wzrokiem.
- Ekm...dobrze. Zgadzam się na tę umowę. - powiedziałam lekko rozkojarzona.
- A teraz...Chimchar. Nie dajmy się zwieść urokowi tego pokemona. Zacznij od niezbyt przyjaznego spojrzeniu, czyli Leer. Następnie mocno się wybij i nie pozwól, aby przeciwnik zdążył wyprodukować jakikolwiek pyłek, więc szybko doskocz do niego ognisty Flame Wheel. Po ataku szybko się odsuń i wykorzystaj swoją zręczność do unikania jego ataków.

pobawcie siętrochę
hej deerling nauczysz sie take down dobrze?
więc musisz sięrozpędzić i staranowac przeciwnika pamiętaj że tak samo jak podczas nauki jump kick to będzie bolało

Lugia

Wszystkie twoje pokemony wysłuchały tego, co miałaś do powiedzenia. Jednak raczej nic nie poszło po twojej myśli..Charmander próbowała coś stworzyć w swoim pyszczku, ale jedyne co powstawało to frustracja. Gollet starał się podwyższyć swoją obronę, w jego poczynaniach pojaiwła się iskierka nadziei. Najbardziej z całej gromady zadowolony był Gastly, który szybko poznał Hipnozę. Treeco używał Mega Drain na Riolu i próbował powiększyć siłę ataku, przez co Riolu czuł się coraz gorzej.

- Charmander spokojnie.. - powiedziała - Znasz już bardzo trudne ataki więc to powinno być dla ciebie proste.. Jesteś małym smokiem.. Więc ten atak jednak powinien być dla ciebie dość prosty.. Masz w sobie dużo smoczej siły więc spróbuj ją zebrać w pyszczku i wystrzelić jak byś chciał użyć Ember. Golett bardzo dobrze! Próbuj dalej! Treencko może lepiej nie używaj tego na Riolu tylko na jakimś drzewie.. W końcu Riolu też musi mieć trochę siły. Gastly nie ciesz się za długo... Teraz czas na naukę Shadow Ball. Musisz utworzyć kulę ze swojej mocy ducha.. A następnie wystrzel ją w przeciwnika.. Riolu.. - użyła na nim Potiona - Teraz powinieneś poczuć się lepiej.. Spróbuj więc nauczyć się Force Palm.. Tak więc uderz otwartą łapą w ten głaz.. Jeśli opanujesz ten atak, głaz powinien się przynajmniej nadkruszyć, a w najlepszym wypadku zniszczyć..

---

Dagi
Deerilng rozpędził się i staranował ciebie.. Nie jest źle.

Lugia

Po dania Potiona Riolu, ten od razu lepiej się poczuł i zaczął uderzać łapką w głaz. Niestety, na kamieniu nie pojawiła się ani ryska, a pokemon poczuł każde takie uderzenie dość boleśnie...Gastly zaczął jednoczyć swoją energie i jedyne co mu się udało, to potężnie zmęczyć. Treecko zaczął atakować drzewo, z którego zaczęły wypływać...soki. On jest jedynym pokemonem, któremu dobrze idzie. Golett mimo bardzo dobrego początku po chwili zaczął się...nudzić i zaprzestał treningu. Natomiast Charmander ku twojej rozpaczy zaczął ostrzeliwać drzewo...Ember. Stefan podśmiechuje się pod nosem.

- Em.. Może to wam chodź trochę pomoże? A co niektórych zachęci... - popatrzyła na Goletta..
- Więc.. Charmander.. Może trochę inaczej.. Ten atak ma swoje jak by dwie wersje do tłumaczenia.. Więc może to będzie łatwiejsze.. Zbierz smoczą moc w pyszczku zrób to co ten Charizard -

Treecko zamiast wypijać sok z drzewa.. Używaj po prostu Mega Drain.. Tylko włóż w to trochę więcej siły..
Gastly zrób to co ten Lampert zbierz swoją moc ducha w kulce.. Może gaz, który cie otacza w tym pomoże..

Golett już prawie się tego nauczyłeś! Nie możesz się poddać! Jeśli się tego nauczysz tak jak reszta będziesz mógł odpocząć!
Riolu.. Spróbuj włożyć w to trochę swojej mocy.. Ty i twoja ewolucja to pokemony z potężną Aurą i mocą! A twoją łapę musi przepełniać moc dzięki czemu uda ci się zrobić to co kochasz! Czyli demolkę! Zbierz moc i uderz jak ten Riolu!

Kate
Cała twoja taktyka zdała się na nic, gdy wrogi pokemon podstawił Chimcharowi swoją małą nóżkę. PokeMałpka leżała na ziemi. Jeden Szybki Atak i było po sprawie, szanse miałaś zerowe.
- Przepraszam, że zawracałem Ci głowę. Wykazałaś się yyy nie wiem czym, ale czymś na pewno. Chciałbym Ci podziękować za stracony czas i dać TM15 czyli HyperBeam. Jest to bardzo potężny ruch uważaj, którego pokemona go uczysz. - uśmiechnął się i wręczył ci prezent - No więc szpital jest tam. - pokazał tłustym paluchem na ogromny budynek - Dojdziesz raczej sama, nie musisz płacić za podwiezienie, nawet nie jestem taksówkarzem. To był taki żart. - zachichotał pod nosem i schował swojego Butterfree, wszedł do PokeCenter i tyle go widziałaś.

Lugia

Charmander przyjrzał się podanemu obrazkowi. Mocno się na nim skupił, ale jedyne co na razie wychodziło z jego pyszcza to dymek...Treecko posłuchaj twojej rady i coraz lepiej wychodził mu umocniony Mega Draid. Jednak to wciąż nie jest Giga. Natomiast Gastly próbuje owładnąć gazem, który go otacza. Jedyne co poczuł, to lekkie łąskotki. Golett na myśl o odpoczynku zmienił zdanie i zaczął trenować. Na jego skórze pojawiają się małe iskierki. Na koniec Riolu ponownie zaatakował głaz. Niestety, jego łąpka robi się coraz bardziej czerwona...Stefan ciągle cię obserwuje.

Me:

Kompletnie zadziwiona tym, co zrobił czarny motylek podbiegłam do mojego Chimchara i wzięłam go na ręce. Cały czas miałam zaszokowaną minę i nie mogłam z siebie wydusić słowa. Odebrałam TM i bąknęłam jakieś podziękowania. Poczekałam jeszcze, aż wskaże mi drogę do szpitala i ruszyłam we wskazanym kierunku. Ciągle trzymałam Chimchara na rękach i nie chciałam go chować do Pokeballa. Nawet do końca nie byłam pewna, co tutaj się zdarzyło.

Kate
W parę minut doszłaś do szpitala. Było w nim bardzo tłoczno i ruchliwie. Siostry Joy biegały z jednego końca budynku na drugi. Lekarze też nie mieli czasu na odpoczynek. Co chwilę w recepcji dzwonił jakiś telefon. Karetki wyjeżdżały jedna za drugą, a Mark leżał gdzieś w tym kolosie. Wyzwaniem było znalezienie odpowiedniego piętra, już nie wspominając o sali. Z szpitalnego bufetu dochodziły zapachy ciepłej jajecznicy i świeżo upieczonego pieczywa. Wózki wyjeżdżały do chwilę by nakarmić setki pacjentów. Nie było to łatwe zadanie.

Bo poczuciu zapachu jajecznicy przypomniały mi się te wszystkie niesamowite potrawy żony Dr. Emolgi. Co ja bym dała, aby choć jedną z nich teraz spróbować...Najdziwniejsze w tym wszystkim było to, że tak naprawdę nienawidzę szpitali, a coraz częsciej się w nich znajdowałam. Poszukałam recepcji, próbując przebić się przez ten tłok.
- Dzień Dobry. Jestem Katerina. Czy w tym szpitalu leży niejaki Mark? Jeśli tak...to mogę go odwiedzić?

Kate
Siostra Joy zakończyła kolejną rozmowę telefoniczną odkładając słuchawkę
- Panienko, nie strój sobie żartów w tym szpitalu aktualnie mamy 117 Marków... teraz 118... - powiedziała pielęgniarka i ponownie wróciła do pracy. Czas uwierzyć w swoje możliwości, szukać przez kilka tygodni i w końcu odnaleźć poszukiwanego. Jedynym sposobem jest odwiedzenie 118 sal lub dokładniejsze posortowanie pacjentów.

- Mogę podać jakieś dokładniejsze dane...ma skomplikowane złamanie nogi. Przeniesiono go z Wertanii. - powiedziałam jednym tchem, nie chcąc, aby pielęgniarka ode mnie odeszła.
- I...o! Nazwisko Emolga mówi coś pani? - zagadnęłam jeszcze. Mówiłam wszystko, co mi przychodziło na myśl. Według mnie nie miałam żadnej szansy, aby odnaleźć go przez przeszukanie każdej sali. Musiałam go znaleźć w ten sposób.