Indiana Piplup i Katerina

Po złapaniu nowego towarzysza, który długo nie usiedział w ballu i musiał wyjść na zewnątrz ruszyliście razem we dwójkę prosto przed siebie nie patrząc, gdzie zmierzacie. Przeszliście najróżniejsze miejsca, które niezbyt się wyróżniały i nie zaciekawiły cię aż w końcu przedzierając się przez najgorsze chaszcze dotarłaś nad piękne ogromne jeziorko, które pięknie błyszczało w blasku słońca. Piplup uznał to za piękne miejsce na nakręcenie filmu i jak zwykle trzasnął batem i szybko ruszył w stronę pomostku, gdzie coś "wyczuł", coś, co go strasznie zaciekawiło.

Przyjrzałamsię dokładnie jeziorku. Wyglądało piękne. Zaczęłam wymyślać plany na przyszłość. Treningi, walki, odznaki...No i Piplup. Jemu energii chyba nigdy nie zabraknie. Spojrzałam na wodnego stworka i wręcz nogi się pode mną ugięły.
- Piplup! Uważaj! - krzyknęłam i czym prędzej do niego podbiegłam. Złapałam go i spojrzałam w taflę wody, szukając czegoś, co tak zaciekawiło mojego pokemona.

... Piplup wyrywał się z twoich rąk i był bardzo niespokojny i przeszukując wodę w celu znalezienia tego czegoś co zainteresowało twojego pokemona zobaczyłaś jakiś smakołyk pływający po wodzie, bardzo ci ulżyło, ale nagle z pod wody wyskoczył Sharpedo, który capnął sobie przysmak i zniknął pod wodą, a po chwili przybiegł do ciebie jakiś zmachany staruszek, który wygadywał jakieś głupoty
- Dziewczyno, dlaczego tutaj jesteś?! Nie słyszałaś co się tutaj dzieje?! Musisz szybko uciekać, jeśli ci życie miłe te pokemony bez serca zjedzą cię tutaj żywcem, one są nieobliczalne! Musisz się ich strzec i uciekać! -

- Piplup, przes-s - urwałam, gdy zobaczyłam podpływającego Sharpedo. Aż zatrzymałam na chwilę oddech. Czyżby mogło tu być niebezpiecznie?
- Piplup! To było nierozważne! - powiedziałam do niego i pogroziłam palcem. Chciałam powiedzieć mu, jak to źle postąpił. Wtem nagle ujrzałam staruszka i jego słowa bardzo mnie zdziwiły.
- Ale...nie rozumiem. Przecież tutaj jest tak pięknie. Na pewno się pan pomylił i mały trening w tym majestatycznym miejscu nie zaszkodzi moim pokemonom. - powiedziałam lekko się jąkając.

Mężczyzna nie uwierzył w twój brak rozsądku i głośno krzyknął
- Chyba nie wiesz co tu ostatnio się działo, skoro tak mówisz! - i po chwili dodał...
- Tutejsze pokemony zjadły w całości sporą cześć ludności naszej wioski, która była na corocznym pikniku, do teraz nie mogę uwierzyć jak można być tak bestialskim aby tak potraktować ludzi i to w tak ważny dzień dla wioski, no, ale ehh... trzymaj się dziwna dziewczynko, ja tym czasem wracam do wioski i jestem pewien, że moja noga tutaj nie postanie i mam nadzieję, że cię przekonałem.. -

Z kamienną twarzą, tak aby ukryć mój strach słuchałam starca, później szybko odpowiedziałam,
- Jakoś się nie boję, naprawdę. Jestem prawie, że pewna swojej sytuacji i tego, że to tutaj chcę potrenować z moimi pokemonami. Do widzenia! - gdy byłam pewna, że staruszek odszedł wypuściłam Chimchara.
- Mamy bojowe zadanie. Pierwszy trening musi być, co nie? Chimi, chcę rozpocząć naukę ember, a z tobą Piplup chcę uczyć się bubblebeam. Macie ochotę? - spytałam i po chwili szybko dodałam. - Jeśli dacie z siebie wszystko nakręcimy pierwszą scenę do filmu.

Pokemony jak zwykle wiedziały, że muszą trenować, ale ich nastawienia do tego nie mogłaś zobaczyć po ich zachowaniu. Dopiero po usłyszeniu o filmie pokemony stały się energiczne i od razu na ciebie spojrzały jakby chciały powiedzieć "No to, jak mamy się tego nauczyć?" i tak stały i wlepiały w ciebie swoje gały... Chimchar co raz to mrugał, ale Piplup ani drgnął...

Mój wewnętrzny śmiech próbowałam zakryć nieskazitelnie neutralną miną. Oczy Piplupa mnie rozśmieszyły, ale przy okazji trochę...zmieszały.
- No to...zacznijmy od ciebie Piplup. Bubblebeam to nic innego jak zwiększona moc bubble. Musi być ich więcej i atakować z silniejszą siłą. Dlatego ty, potrenujesz po prostu uderzając znanymi ci buble pod kątem ostrym w ziemię. Musisz robić to tak, aby cię przez przypadek nie odrzuciło do tyłu. - przestałam mówić i poczekałam na odpowiedź czy wszystko zrozumiał. Jeśli tak od razu chcę, aby szedł ćwiczyć.
- Chimchar, ember jest nam bardzo potrzebne, ponieważ nie umiesz jeszcze żadnego ataku dystansowego. Musimy jak najszybciej nadrobić te zaległości. Ember to nic innego, jak wypluwanie małego żaru. Takich małych płomyczków...Spróbuj celować w taflę wody, ponieważ chyba nie chcemy mnie tu pożaru, prawda? - uśmiechnęłam się i jego również wygnałam do ćwiczeń.

Piplup jako pierwszy podszedł do zadania i ciągle atakkowal bubble w ziemię i tak bez przerwy, a ty, tymczasem wyjaśniłaś wszystko Chimcharowi, który również wykonywał te same ruchy i próbował wystrzelić z pyszczka ogień, ale niezbyt obu pokemonom to wychodziło do momentu, gdy Piplup nagle zwiększył moc swoich bubble i były tak potężne, że odrzuciły go w powietrze i uderzył główką w sporą gałąź, a Chimchar wystrzelił malutką kulę żaru, która co prawda nie była wystarczająca, ale zawsze to był jakiś postęp.

- Chimchar, ćwicz nadal! Idzie ci świetnie! - powiedziałam do pokemona. W tym samym czasie ruszyłam do biegu, oczywiście w kierunku Piplupa. Podbiegłam do niego i pogłaskałam po główce.
- Hej, nic ci nie jest mały? - spytałam "matczynim" głosem. Musiało go to nieźle boleć... Ciągle masując główkę pokemona, co jakiś czas kątem oka sprawdzałam jak radzi sobie Chimchar.
- To co? Spróbujesz jeszcze raz? Tylko teraz wystrzeliwuj bąbelki w powietrze.

Chimchar ciągle ćwiczył i bezustannie próbował wytworzyć ogień, który będzie mógł wystrzelić, ale jakoś specjalnie mu to nie wychodziło, a Piplup postanowił spróbować jeszcze raz zrobić ten atak, choć trochę niechętnie... Wziął duży wdech i wystrzelił bąbelki z bardzo dużą siłą i szybkością... gratulacje Piplup nauczył się Bubblebeam. Chimchar w ciągu dalszym nie może opanować ataku, ale za każdym razem wychodzi mu nieco lepiej . . .

Z wielką dokładnością przyglądałam się moim pokemonom. Prawie, żę wyskoczyłam z radości, gdy zobaczyłam silny, potężny, prawdziwy BubbleBeam w wykonaniu Piplupa.
- Jestem z ciebie dumna! - pogłaskałam go po główce i skierowałam swoje zainteresowaniu ku Chimchar'owi.
- Chimi, spróbuj jeszcze raz! Skup w sobie energię ognia i po prostu ją wypluj. - uważnie patrzyłam, jak i co robi.

Chimchar po raz kolejny cię wysłuchał i dalej nie miał zamiaru się poddawać i chciał dalej trenować i ciągle atakował i za każdym razem coraz bardziej przypominało to żar, ale jednak było to męczące dla małego pokemona, który już ledwie wytrzymywał i w końcu postanowił, że musi zrobić to raz, a dobrze, a nie ciągle robić to samo i to prawie bez żadnego efektu... tym razem wziął ogromny wdech i wydech za, którym poszedł ogromny żar i po chwili kręcił się, jak jakiś hydrant wystrzeliwujący ogień... Chmichar opanował atak.

Wręcz za każdym razem, gdy Chimchar powtarzał atak, chciałam mu pomóc. Przez chwilę chciałam nawet do niego podejść i za niego wypluć wszystkie moje wnętrzności. Po zobaczeniu prawdziwego Ember podbiegłam do pokemona i uniosłam go w górę.
- Piplup, chcesz przećwiczyć swoją pierwszą scenę z filmu? - spytałam i po chwili dodałąm
- Jeśli tak, to wytłumacz Chimcharowi, jak może ci pomóc. - usiadam po turecku i czekałam, na decyzje wodnego stworka.

Piplup słysząc o filmie klasnął w łapki, włożył swój kompletny strój i wziął Chimchara za ucho i zaprowadził za drzewo, gdzie rozmawiali nad czymś "tajnym", nad czymś o czym nie powinnaś wiedzieć. Po chwili wyszli zza drzewa i Piplup wręczył ci scenariusz, gdzie były tylko rysunki, a na jednym z nich ty spadająca z wysokości, a na dole czekający na ciebie Chimchar, który powinien cię złapać... Piplup chciałby teraz przećwiczyć tą scenę..

Odprowadziłam pokemony wzrokiem, a sama zaczęłam wpatrywać się w chmury. Rozmyślałam nad przyszłością, gdzie się teraz udać? Doszłam do wniosku, że lepiej iść za intuicją. Podczas, gdy zauważyłam wracające pokemony przyjrzałam się rysunkom. Moja twarz automatycznie zmieniła barwę.
- Piplup, naprawdę?! Może...na początek coś bezpieczniejszego? Przecież nie możesz od razu iść na głęboką wodę..., a jeśli Chimchar mnie nie złapie?

Piplup widząc, że nie chcesz wziąć na razie udziału w tej scenie i powinien zająć się czymś bezpieczniejszym zaczął rozmyślać co mógłby zrobić i po chwili zaprowadził cię na górę i przedstawił obrazki. Pokazane na nich było jak się z niej staczasz, a za tobą Chimchar, który chcę cię uratować w ostatniej chwili zatrzymując cię za pomocą swojej siły. Jeśli mu się udaje to żyjecie długo i szczęśliwie, a jeśli nie Piplup musi znaleźć inną aktorkę, z którą będzie w stanie zrealizować swój film, a najlepiej byłoby jakby znała się też na kaskaderstwie.

Piplup mógł wręcz usłyszeć mój wydech, który świadczył o wielkiej uldze.
- Dokąd ty mnie...- przerwałam. " Czy on zwariował?! Ja, Katerina, Śmiertelniczka. Mam stoczyć się po górze, pełnej ostrych kamieni?!"
- No ja cię przepraszam Piplup. Niestety, to też może mnie zabić lub bardzo zranić. Może na razie zróbcie coś, co nie jest ekstremalnie niebezpiecznie, nie zabije mnie, a ukaże ciebie jako bohatera? - zrobiłam minę typu "foch 4ever". Spojrzałam w niebo głęboko rozmyślając, skąd Piplupowi przychodzą do głowy takie pomysły.

Piplup po raz kolejny rozczarowany zaczął dumać nad jakąś sceną szukając po krzakach różnych rekwizytów do filmu i nagle z jednego krzaka zaczął ciągnąc jakiś ogromny przedmiot, a gdy widziałaś już go całości zobaczyłaś, że to piła motorowa. Nad Piplupem w mig pojawiła się chmurka, a w niej ty i ratujący cię Chimchar przed psychopatą z piłą, jednakże chmurka się rozmyła, gdy Piplup wpadł na coś lepszego! Pokemon przyniósł ci kolejny scenariusz, a tam wy przy stole z patykami jako bronie - byliście mafiami, których miała dorwać policja, tylko, kto mialby być policją?!

" Piła motorowa, naprawdę? To już zaczyna być nudne."
- Kurna! Piplup powrót! - krzyknęłam żałośnie i wyciągnęłam biało-czerwoną kulkę. Miałam nadzieję, że nie wyskoczy mi z pokeballa. Na tą chwilę miałam go serdecznie dość. Zachowuje się jak dwulatek, a chce być bohaterem filmu...Spojrzałam na małą kulkę i wypuściłam wodnego stworka. Ukucnęłam, abym mogła być z nim na równo.
- Pipi, może...zachowywać się bardziej normalnie? Proszę, piła mechaniczna to zły pomysł. Policja i mafia to już oklepany pomysł. - zamyśliłam się i po chwili szybko dodałam
- Uważam, że powinniśmy na razie odpuścić sobie ten film. Dopóki nie wpadniesz na dobry pomysł. W tym czasie staniemy się mistrzami ligi i staniesz się bardzo rozpoznawalną postacią...