Druga przygoda pokemon.. (2)

A wpie... wejdem na krzywą twarz i taką jedną rzecz podsunę, Tchomer, daj może w Kp ruvrykę "aktualna lokalizacja" czy coś podobnego, bo sie zaraz pogubisz kto gdzie jest xD

Fired
Miałeś dobre przeczucia, to był właściciel drewnianej chatki, twój Gible nawet nie popatrzył się na niego, był zajęty gryzieniem chatki.. Właściciel zaczął spoglądać na Gibla.

Kuba
Ralts zauważyła jakiegoś Gible i jego trenera.. Trener miał chyba problem z Giblem.. Ralts zaproponowała, żeby potrenować na tym pokemonie.. Przy okazji możecie pomóc trenerowi..

================
Filip, dzięki za podpowiedź, już dodaję do karty postaci! ^^

- Ralts, wolę się tym nie zajmować. Lepiej poszukać przedmiotu. - powiedziałem do Ralts i schowałem ją do balla. Nie mój Gible, nie moja sprawa. Chociaż... mogę pomóc temu trenerowi. Nigdy nie wiadomo czy nie zrobię dobrego uczynku, więc podszedłem.

Gdy byłem pewien że to był właściciel tej drewnianej chatki. Byłem niespokojny bo na pewno że mi tak łatwo nie odpuści tego co się stało z jego chatkom. Widząc że Ralts został schowany do pokeballa, i że tamten trener przychodził w moją stronę.

Kuba i Fired

Gible gryzie chatkę, kończy gryźć dach... Właściciel podchodzi do was, najwyraźniej z ochrzanem.. Buizel próbuje stanąć w waszej obronie..

Imię: Zuko
Nazwisko: Kyoshi
Miasto startowe: Azuria
Startowy pokemon: Sewdlee
Płeć Startera: Samiczka

Filip
Kiedy wyszedłeś z laboratorium twój pokemon od razu wyszedł z pokeballa.. Chyba chciał trenować, tak to wyglądało po jego ruchach.. Biegał w jedną i drugą stronę, skakał itp.

Nie spodziewałem się że ten trener będzie chciał mi pomóc i co ważniejsze nie spodziewałem się że Buizel będzie stał w naszej obronie. Spojrzałem w stronę tego pokemona i zauważyłem to że był przeciwieństwem mojego pokemona bo mój pokemon widać będzie się starał mi uprzykrzyć moją przygodę.

Teraz to ten dziki Buizel mnie zaskoczył. Spojrzałem na tego pana. Od razu wiedziałem co robić. Chyba.
Nic jednak nie powiedziałem. Zacząłem się rozglądać za jakimś drewnem, które by się nadawało na odbudowę. Tak, otóż, mimo iż to Gible tego trenera niszczył tę drewnianą chatkę, to ja zdecydowałem się pomóc w odbudowie, chociaż to raczej nie moja sprawa. Najpierw jednak chciałem się dowiedzieć co chce powiedzieć gospodarz. Wolałem nie ,,wchodzić'' z pomysłem tak z znienacka.

Kuba i Filip

Gible gryzie i gryzie.. Aż jeden z kawałków drewna spadł właścicielowi chatki na głowę.. Smok skoczył mu na głowę i zaczął go bić.. Myślał, że starszy pan próbuje mu wziąć kawałek drewna... Właściciel rzekł...
- Masz szczęście, że nie pogryzł mojej willi, która znajduje się w górach i jest calutka z drewna, ma tam też drewniane pomniki itp.. - Kiedy usłyszał to Gible zaczął biec w strone gór, aż się za nim dymiło... Będą większe kłopoty...

- Sneasel wiem że chcesz się pospinać ale chciałbym najpierw z tobą potrenować lub poszukać poka chyba że, mam pomysł - powiedziałem do mego mroczno-lodowego towarzysza - Może powspinasz się na drzewa i znajdziesz jakieś pokemony i może jakimś szczęśliwym trafem jakiegoś znajdziemy i może złapiemy.

Spojrzałem w stronę w którą pobiegł mój pokemon. Pomyślałem sobie że właściciel mi nie odpuści jak w przypadku tamtej drewnianej chatki. Bo teraz w grę wchodzi jego drewniana will. Poszedłem w stronę właściciela.
-Czy mógłby pan nas zawieść tom stronę w którą pobiegł mój pokemon, może uda mi się mu wmówić że pana willa nie jest z drewna i sobie odpuści.-Powiedziałem z zaniepokojeniem.

Od kiedy, przepraszam bardzo, istnieją drewniane wille? Chociaż, to nie było teraz ważne.
- Ja wolę biec. - powiedziałem i zacząłem gonić Gible tego trenera pieszo. Dlaczego? Otóż... mam chorobę lokomocyjną*. Biegłem le sił w płucach, ja nie dam się jechać autem z racji mej choroby. A teraz nie mam specjalnego leku.

* - Moja postać ma. Ja tego nie mam. xD

Smok :
Twój Snanseal był bardzo zafascynowany Twoją decyzja... Zanim zdążyłeś wyjść on już był na pierwszy wyższym drzewem.. Chyba czeka na dalsze rozkazy..

Kuba :
Starszy pan był zdziwiony Twoją decyzją.. W końcu tam trzeba biec jakieś 6 godzin, ale jak tam wolisz.. Zanim zdążyłeś zmienić zdanie, trenera Gibla i starszego pana nie było...

Fired : Czym prędzej pojechaliście do drewnianej willi.. W samochodzie zauważyłeś figurki z drewna, ten gość to chyba jakiś maniak drewna, ale mniejsza o to.. Zauważyłeś na drodze małe ślady małego pokemona, chyba trzeba za nimi jechać...

Zahamowałem.
- Dobra, rezygnuję z pomocy. - dodałem głosem sam do siebie i zacząłem szukać jakiegoś przedmiotu do nauki Confusion dla Ralts. Skoro oni pojechali, to ja nie mam sensu marnować sił na bieganie 6 godzin. Prędzej oni uporają się z tym problemem, niż ja będę w 10% drogi. Taka jest prawda. Ciągle się tylko zastanawiałem, co robi ten dziki Buizel. Dlatego zacząłem go szukać wzrokiem.

Ten Buizel siedział Ci cały czas na ramieniu, chyba się do Ciebie przywiązuje.. Zauważyłeś małą butelkę po soczku, Buizel pokazał Ci ją łapką...

- Chyba wiem, o co ci chodzi. - powiedziałem. Zdziwiłem się. Nawet się nie skapłem, żeby on mi wchodził na ramię. Nieważne. Wypuściłem Ralts.
- No, Buizel znalazł dla ciebie tę butelkę do nauki Confusion. - powiedziałem do niej. Dzięki temu Buizelowi wszystko idzie łatwiej. Trzeba przyznać, pomógł mi. Pewnie sam bym nie zauważył tej butelki. Ale dobra. Czas wyjaśnień.
- Confusion polega na użyciu swoich mocy telepat... nie, zaraz, jak to się nazywało? A, psychicznych mocy. W każdym razie za pomocą tych mocy musisz podnieść tę butelkę. Należysz do typu psychicznego, więc nie będzie to raczej trudne. - wyjaśniłem, co musi mniej więcej zrobić Ralts. 

Gdy zobaczyłem ślady pokemona byłem pewien, że były to ślady Gibla. Byłem ciekawy czy mój pokemon ma tyle energii, aby przebiec takom drogę. Mijałem nadzieję że mój pokemon odpocznie i się zatrzyma albo przynajmniej go dogonimy zanim dobiegnie do tej wilij.
-Niech pan jedzie za tymi śladami.-Powiedziałem patrząc się na ślady na drodze.

Kuba..
Zanim pokemon zaczął trenować, popatrzył na Ciebie... Nie zapomnij o butach na pokaz mody..

Fired
Nie ma sprawy.. - Powiedział starszy pan..Po około 3 godzinach dojechaliście na miejsce, znaczy za śladami, nie było tam ani gibla, ani żadnego innego pokemona... A może Gible się schował?

- Spokojnie, pamiętam. Ale na wszelki wypadek jeszcze przypomnij po treningu. - odpowiedziałem Ralts. To była prawda. Ta sprawa z Giblem nie spowodowała braku pamięci. Dobrze pamiętałem prośbę Ralts po treningu, więc właściwie co za różnica? A poprosiłem, żeby przypomniała po treningu bym pamiętał lepiej. 
- Hm, te moje myśli są bez sensu. Chociaż, co za różnica? - przeszła mi myśl.

Ralts się skupiła.. Zobaczyłeś na butelce. małe światło, ale kamień się nie uniósł..

- Sneasel teraz chciałbym byś się rozglądnął czy niema jakiś pokemonów na drzewie lub w drzewie. Jeśli żadnego pokemona nie znajdziesz to wtedy wejdź na sam szczyt drzewa i wyostrzając maksymalnie swój wzrok popatrz czy w pobliżu niema żadnego kieszonkowego potworka lub czegoś ciekawego lub podejrzanego.

Wyszedłem z samochodu i poszedłem się rozejrzeć koło drogi. Po kilu minutach szukania mojego pokemona nie udało mi się go znaleźć. Więc zacząłem się zastanawiać jak mogę sprawić żeby sam do mnie przyszedł. Po pewnym czasie przypomniałem sobie że mój pokemon bardzo lubi jeść każdego rodzaju drewno. Poszedłem do pana.
-Nie ma pan przy sobie jakiegoś kawałku drewna który nie jest panu potrzebny.-Powiedziałem z zaciekawieniem.

Smok:
Twój lodowo-mroczno towarzysz wysłuchał poleceń, niestety w koronach drzew nie było żadnych pokemonów, kiedy Snanseal wszedł na samą górę, przestraszył się małego Caterpie, spadł z drzewa. Snanseal leży, nie może wstać...

Fired:
Kiedy zacząłeś poszukiwania, nigdzie nie było Gibla. Starszy pan dał Ci patyk z drzewa, był zdziwiony dlaczego sam sobie go nie weźmiesz, ale mniejsza o to... Zacząłeś kusić swojego smoka patykiem, jednak to nic nie dało. Starszy pan powiedział:
Chodźmy, tutaj go nie ma, on pewnie wyczówa drewno na 20 km, pewnie już je moją wille.

Byłem trochę zawiedziony. Dla teko że pomimo ślady się skończyły nie było w pobliżu mojego pokemona, ale wciąż trzymałem w ręce patyk na wszelki wypadek gdyby się przydał zwabić mojego pokemona do mnie. Wsiadłem do samochodu.
-Pewnie ma pan rację więc jedźmy dalej.-Powiedziałem z rozczarowaniem.