Ksawery już tu jest!

Gdy wszedł do buknkru i zaczął słuchać tych długich przemów zaczął się rozglądać po tym bunkrze. Zauważył że są tam jakieś rzeczy, czekał na koniec tych przemówień aż dostał ekwipunek, gdy usłyszał że jest tam masterball od razu schował go do bezpiecznego miejsca gdzie będzie miał łatwy dostęp i przyszykował się w ekwipunek. Zaraz kiedy zobaczył prezydenta zaczął słuchać zaciekawiony ponieważ chciał wiedzieć skąd idzie Ksawery i co go spowodowało, gdy usłyszał że to pokemon który jest bardzo rzadki zaczął sobie wyobrażać jak ten pokemon wygląda i jak On robi takie duże szkody. Po bujaniu w obłokach przebudził go z bujania prezydent który kazał im ruszać, bez zastanowienia wyruszyłem na dwór i zacząłem się rozglądać za Ksawerym i jakimś sojusznikiem i jednocześnie zaczął szukać informacji w pokedexie o tym jakim typem jest MinssinNo.

Mike
Pokedex milczał, trenerzy stali jak wryci przed bunkrem, nie wiedzieli gdzie się wybrać. Radar wbudowany w kombinezon wskazywał, że orkan nadchodzi falami z każdej strony. Morze blisko bunkra było mocno wzburzone. Fale obijały się o skały. Lekkie powiewy wiatru czuć było już na skórze. Mimo ubrania otrzymanego od prezydenta było Ci zimno. Prócz informacji, którą zacytowała głowa państwa nic nie znalazłeś o pokemonie zwanym MissinNo. Pamiętaj, strzeż się, przez niego twoje pokemony mogą deewoluować. Z jeden strony w końcu wiatr zerwał się mocniej. Drobne kamyczki tłukły o tył twojej głowy. Poczucie bezpieczeństwa znacznie zmalało.

Po skończeniu przemowy od razu wziołem ekwipunek sprawdziłem czy wszystko jest,założyłem ciepłe ubrania masterball przyczepiłem do paska podchodzę do innych i rozglądam się za MinssinNo

Stałam z boku, nasłuchując słów pana ważnego. Nie interesowała mnie polityka, a do końca nie byłam pewna, czy prezydent nie będzie chciał całej sytuacji wykorzystać na swoją korzyść. Wskoczyłam w pomarańczowy kombinezon i dokładnie przymocowałam pokeballe. Fascynowało mnie to, jak technicy zdołali wykonać takie cudo. Masterball! Kto by się spodziewał, że wpadnie w moje ręce?! Gogle w tej chwili trzymałam w dłoni. Wiedziałam, jak będę w nich wyglądać, więc próbowałam odłożyć tę chwilę na jak najdalszą przyszłość.
- No oczywiście! To zawsze jest wasza wina! - powiedziałam, nim zdążyłam zamknąć usta. Z wielką nadzieją, że nikt tego nie usłyszał skierowałam się w kierunku wyjścia. Nawet nie byłam zdziwiona, że kopia tego groźnego pokemona uciekła. Przecież naukowcy XI wieku twierdzą, że środki bezpieczeństwa nie są już im potrzebne.
- No to nara! - powiedziałam i z naprawdę mocno ukrywanym strachem wyszłam na zewnątrz.

MinssinNo.. MinssinNo.. Skąd ona znała te nazwę. No, ale mniejsza z tym. Gdy tak słuchała tego prezydenta.. I przypomniało jej się co mówił przed tym zebraniem.. Była pewna jednego.. On chce ratować jedynie swój własny tyłek, a innych ma w nosie. No cóż.. Gdyby ich w końcu nie miał tam gdzie ma zapewne postarał by się też o coś co chroniło by pokemony przed tym wirusem komputerowym.. W sumie wirus powinien być w komputerze. Spojrzała na Weavile stojące obok niej.
- Musicie posiedzieć w pokeballach. Nie wiadomo co może zrobić ten wirus, a nie chcę by wam coś zrobił. - odparła, a po chwili czerwony strumień pochował ich w pokeballach. Wzięła ten pomarańczowy kombinezon i założyła go.
"- Czemu nie czarny?" - ogarnęła ją mała złość z tego powodu. W końcu ten skafander tak dawał po oczach! Jednak to nie od niej zależało jakiego będzie koloru. Po układała w głowie informacje o MinssinNo. Ciekawa była skąd pokedex tyle o niem wie skoro to wirus? Choć kto wie.. Może to nie jest taki tam sobie wirus.. A jednak w pewnym sensie istota rozumująca, która też czuja ból i inne odczucia? Nie zna żadnych ruchów.. Znać coś na pewno zna! Tylko przyznać się nie chce! Przypięła Pokeballe na ich miejsce i przyjrzała się Masterballowi.. Cud techniki. Nie ma już co tracić czasu. Wyszła spokojnym krokiem na zewnątrz.

dosko (a żeś poszalał ^.^)
Czułeś zbliżające się niebezpieczeństwo. Wiatr szumiał, ruszał gałęziami, które wydawały charakterystyczny odgłos skrzypienia. Kierunek wiatru bardzo szybko się zmieniał, ciężko było zorientować się, z której strony teraz zacznie wiać. Wreszcie jeden w z większych kamieni walnął Cię w łepetynę. Rozum nakazał wypuścić pokemona. Reszta równie dziko się zachowywała. Wreszcie z północy odczuć można było silniejszy podmuch, o dziwo dłuższy, a nawet stały. MissinNo zaczął nacierać, chociaż był daleko to i tak szybko odczuć można było, od której strony nadchodzi.

Kate
Powiewy wiatru strąciły Ci niezbyt starannie założony kaptur od jakże pięknego, pomarańczowego kombinezonu. Na plecach innych zauważyłaś teraz logo z napisem "Team Kanto". Żywioł już na początku, gdy wiał słabo uniósł twoje włosy w górę. Zaczęły wirować w powietrzu, a ty wyglądałaś jakbyś ustała do góry nogami i suszyła głowę suszarką. Silnie umocowany Masterball wręcz drżał. Czułaś jak potężna jest ta kula. W naprawdę ciężkich warunkach może posłużyć jako źródło ciepła, bo takowe wydziela. Spostrzegłaś, że wiatr zmienił kierunek na północny. Uderzył jakiegoś trenera jednym z większych kamieni w łeb. Fale wzburzyły się, mimo wysokiej, skalnej ściany sięgały bardzo daleko. Pojedyncze krople opryskiwały wasze twarze, a zapach słonej wody mieszał się z pieszczącym powiewem. Taki wiaterek krył jednak za sobą coś potężniejszego.

Lugia
Obijając się na końcu pociągu wychodzącego z wąskiego wyjścia bunkru nie poczułaś tej cudownej chwili, którą zachwycała się cała reszta trenerów. Pył uderzał o twój kombinezon. Odgłos był porównywalny z cichym klaskaniem. Zobaczyłaś prezydenta odjeżdżającego czarną limuzyną. Podsłuchałaś również rozmowę o tym, że na czas huraganu odlatuje do ciepłego tą porą roku Hoenn. Włosy zapatrzonej w ocean trenerki były rozwiewane na każdą stronę. Kilka z nich nawet połknęłaś. Twoja fryzura pod wpływem wiatru też nie była idealna. Drzwi do bunkru zatrzasnęły się z hukiem. Trzeba ruszać. Tylko gdzie?

ała moja głowa ,ale przynajmniej wiem z której strony wieje mocniejszy wiatr i wiem gdzie mniej więcej jest MissinNo ,po namysłach wypuściłem vulpix'a i opowiedziałem mu o całym zdarzeniu ,Poszliśmy w stronę MissinNo czyli północ ,idziemy i wypatrujemy MissinNo (Masz troche więcej .Mówiłem że nie jestem dobry w eventach i rozpisywaniu się )

Wiatr.. Wiatr.. I jeszcze raz wiatr.. Już wolała by burzę. Ale lepiej nie drażnić lwa, a w tym przypadku MinssinNo.. Ruszyła w pierwszym lepszym kierunku, bez większej nadziei, że natrafi akurat na tego wirusa. Wirusa, który nie wiadomo co może zrobić. No, ale bez ryzyka nie ma zabawy! Znając jej szczęście spotka się z czymś gorszym niż inni. Takie już uroki jej życia. Szła więc przed siebie, oglądając uważnie okolice.

Dosko (nie mówię, by było to mega długie, ale 3 dopracowane linijki to chyba nie problem?)
Szliście w kierunku północnym. Nad waszymi głowami unosiła się chmura kurzu. Nagle osiadła na was, nic wśród pyłu nie było widać. Drobny piasek wbijał się w oczy powodując uczucie dyskomfortu. Vulpix na ślepo biegał wokół Ciebie. Widać, że się bał. W końcu twój pokemon zboczył ze szlaku, już nie krążył dookoła Ciebie, teraz postanowił uderzyć z całym impetem w drzewo...

Lugia
Szłaś w byle jakim kierunku. Nic się nie działo, miałaś wrażenie, że oddalasz się od źródła huraganu. Wiatr słabł. Pokemony biegały po polance niczego nie świadome, nagle zatrzymały się. Dosłownie się zatrzymały, jeden Rattata mimo tego, że skakał to zatrzymał się w powietrzu. Ty jednak mogłaś wykonywać ruchy, lecz były strasznie utrudnione. Chcąc wykonać kolejny krok uniosłaś nogę w górę z wielkim trudem. W momencie wszystko wróciło do normy. Przez swoją pozycję upadłaś na ziemię nabijając sobie na ramieniu siniaka.

Spuściłem głowę w dół i podszedłem go vulpixa ,wziąłem go na ręce tak aby piasek nie leciał mu do pyszczka i do oczu,szedłem dalej w kierunku północnym aby dopaść tego minisho czy jak mu tam było i przetrzepać mu skórę jeżeli w ogóle ją ma aby przestał wiać tym wiatrem i nie zniszczył całego kanto mam nadzieję że dam rade z moim vulpixem.

Dosko (czy ty serio nie umiesz czytać ze zrozumieniem?)
Wędrówkę uniemożliwiła Ci burza piaskowa wywołana wcześniej przez MinssinNo. Coraz to większe kamienie uderzały o twoje czoło. Drobny piasek niekiedy ciął twoją skórę. Wiatr był nieznośny, stawiał taki opór, że nie dało się iść. Nagle coś przed twoimi oczami mignęło. Niby pokemon, niby człowiek. Złapał Cię za kostkę i się przewróciłeś. Vulpixa uderzył konar. Twój pupil zemdlał i nie nadawał się do dalszej drogi.

Jak można to rezygnuję żeby nie opóźniać eventu, ja nie mogę z powodu problemów z netem.