Miasto Orania.

ostra muszla!

W końcu ten "Typek" Cię puścił. Chyba lepiej to zostawić i uciekać.

wynurzam się no trudno trzeba znaleźć wdny kamień...

Dewott proponuję Ci iść do jakiegoś sklepu.

dobra idę do sklepu i pytam czy mają na sprzedaż wodny kamień i jeśli mają po ile

Nie mają. Polecają Ci sklep w Marmorii.

więc idziemy do marmori... chowam dewotta wychodzę na zewnątrz i wychodzę z miasta

Filip
PMM.

Shuzo
Jenny podeszła bliżej wody i zaczęła śpiewać pieśń, pierwszy raz ją usłyszałeś. Jednak głos kobiety wprawiał cię w zadumę. Po chwili nucenia tej wspaniałej melodii woda zaczęła się tak jakby... gwałtowniej ruszać?
- Wailmer? - powiedziała i przed tobą wyrósł wielki, niebieski pokemon.

Widząc Jenny, która zachowuje się zupełnie jak jakaś zaklinaczka pokemonów i po jej niebiańskiej pieśni pojawia się przede mną ogromny Wailmer zacząłem się zastanawiać skąd ma takie umiejętności i dlaczego nie wykorzystuje ich do życia codziennego z takimi możliwościami mogła, by otworzyć nie mały sklep z pokemonami!
- Hej Jenny, to było niesamowite! Nie wiem jak to możliwe, ale jestem na prawdę zdumiony, a ten Wailmer wygląda bardzo ciekawie. Jesteś jakąś czarodziejką czy coś w ten deseń? - Zapytałem i szeroko się uśmiechnąłem do byłem policjantki.

- Oj Shuzo...ty i ta twoja wyobraźnia. - uśmiechnęła się do ciebie ukazując przy tym swoje białe ząbki.
- Nie jestem żadną zaklinaczką, czarodziejką, wróżka czy elfem. Tej pieści nauczył mnie mój dziadek. Potrafię przywołać niektóre wodne pokemony. Wystarczy zmienić jedną nutkę, aby przywołać inny gatunek. Jednak...lubię tą melodię. - zrobiła przerwę. I ze zdziwieniem popatrzyła na ciebie
- Nie łapiesz tego pokemona?

Słysząc, że jednak Jenny nie ma żadnych nadnaturalnych mocy nieco ochłonąłem i skierowałem ku niej kolejne słowa. - Ah, a więc to tak. Twój dziadek na pewno jest wspaniałą, skoro tak dobrze zna się na pokemonach. Nigdy nie spotkałem się z czymś takim dlatego nie dziw się, że tak reaguję. Dla mnie, to jest coś niezwykłego i niespotykanego, ale, skoro już mowa o pokemonie... - Przerwałem nagle zdanie i spojrzałem na pokemona w kształcie piłki i pogłaskałem go po głowie i zapytałem - Hej, może się zaprzyjaźnimy? -

- Shuzo, ty naprawdę przez chwilę pomyślałeś, że mam nadnaturalne zdolności? Uwielbiam cię. - ponownie zaśmiała się i postanowiła poprawić swoje uczesanie. Rozpuściła swoje ciemne włosy, skierowała głowę w dół i związała je w mocniejszy koński ogon. Przez chwilę nie mogłeś oderwać od niej oczu, jednak na szczęście pokemon przerwał twoją zadumę. Wailmer po usłyszeniu pytania nic nie odpowiedział, tylko tak stał w miejscu i czekał na twój ruch.

- Sugoi! - Powiedziałem sobie pod nosem po cichu co oznaczało po japońsku wspaniałe lub niesamowite. Nie skomentowałem jej w żaden sposób i tylko obserwowałem, a gdy pokemon mi przerwał zacząłem mu się przypatrywać niewiedząc czy pokemon liczy na walkę czy może już mnie polubił i chcę bym wystawił do niego przyjacielska dłoń. Nie zastanawiałem się nad tym chwili dłużej i z swojego plecaka wygrzebałem jednego pokeballa, którego powoli zbliżałem do Wailmera tak, by go nie przestraszyć i móc się upewnić co do jego decyzji.

Dziewczyna przypatrywała się na twoje poczynania, a w między czasie zauważyłeś, że zrobił się trochę mocniejszy wiatr. Pokemon zbliżył się do brzegu, a ty wtedy byłeś pewny swego i dotknąłeś go pokeballem.
- Gratuluję, złąpałęś Wailmera! - zaświergotała ci nad głową Jenny, która przez moment wzdrygnęła się, a na jej ciele pojawiła się gęsia skórka.
- To co teraz Shuzo? Gdzie idziemy? - zapytała.

- Świetnie! W końcu udało mi się zdobyć nowego pokemona i zarazem przyjaciela! - Powiedziałem w niebo wzięty po czy zobaczyłem, że zrobiło się nieco zimniej i Jenny chciała iść już, gdzie indziej. Nie mogłem tego zignorować i szybko zdjąłem swoją bluzę
- Proszę, weź moją bluzę. Masz gęsia skórkę i nie możesz się przeziębić i... chciałbym ci na prawdę podziękować za pomoc przy znalezieniu jednego z moich ulubionych pokemonów. Przejdziemy się może teraz jeszcze na chwilkę do centrum pokemon abym mógł wymienić niektóre pokemony, a po tym pójdziemy odwiedzić lidera tutejszej sali i sprawdzimy czy może w końcu zechce ze mną zawalczyć o jego odznakę? Czekam na to już bardzo długo i tym razem nie mam zamiaru mu odpuścić i na pewno uda mi się z, nim zawalczyć, a co ważniejsze wygrać z, nim wgniatając go w ziemię! -

Shuzo

Jenna z chęcią przyjęła twoją bluzę i narzuciła ją na siebie.
- Dziękuję. - powiedziała jeszcze. - A co do tego pokemona...to naprawdę jest mi niezmiernie miło, że mogłam ci pomóc. - po wymienieniu uprzejmości żwawym krokiem ruszyliście ku dróżce, którą tutaj doszliście. Przez parę minut szliście w kompletnej ciszy. Dziewczyna wtulała się w twoją bluzę, a tobie robiło cię coraz zimniej. Wiatr robił się także coraz silniejszy i nad wami pojawiły się ciemne chmury.
- A będę mogła oglądać twoją walkę z liderem? - zagadnęła Jenna.

- Brrr, jest okropnie zimno i ciemno - Pomyślałem sobie wpatrując się w niebo, po czym odpowiedziałem na pytanie Jenny.
- Oczywiście, że tak. Nie będzie mi to w żadne sposób przeszkadzać, a nawet wręcz przeciwnie. To, że będziesz oglądać moją walkę i mi kibicować na pewno na mi niezłego kopa. - Odpowiedziałem szczęśliwy po chwili dodając
- W takim wypadku chyba nie mam szans na przegraną -

- Och. Bardzo mi miło, że jestem twoim dopalaczem. - Jenna lekko uderzyła się w prawy bok, uśmiechając się. Wyszliście na dróżkę, gdzie drzewa się przerzedziły i jeszcze bardziej wiatr doskwierał waszej skórze.
- Jeszcze brakuje tego, aby zaczęło padać. - i właśnie w tym o to momencie na twój nos spadła pierwsza kropla wody. Po chwili rozpadało się na dobre.
- Nie potrzebnie to mówiłam...

- No, nie no..., to jest niemożliwe, by pogoda aż tak się zepsuła! Musimy się pośpieszyć, by dotrzeć do centrum pokemon, zanim znów się rozpada w przeciwnym razie po raz kolejny zmokniemy! - Powiedziałem do Jenny, po czym szybko chwyciłem ją za dłoń i zacząłem biec do centrum pokemon

Jenna ledwo trzymała twoje tempo, jednak dawała radę. Deszcz rozpadał się na dobre, widzisz jak po włosach dziewczyny skapują kolejne krople wody. Jest ci bardzo zimno, a mokrą skórę atakuję wiatr...przeziębienie prawie murowane.
- Widzę je! - krzyknęła zdyszana Jenna, wskazując na CP.

- Wspaniale, w końcu jesteśmy blisko celu! - Wykrzyknąłem i obróciłem się w stronę towarzyszki, która ledwie za mną biegła. Zatrzymałem się i ukucnąłem. - Chodź do mnie na barana, w taki sposób szybciej dotrzemy! - Czekałem przygotowany do biegu.

- Nie, to już blisko. Dobiegnę. - krzyknęła zdyszana i przyspieszyła. Teraz to ty musiałeś dotrzymać jej kroku. Gdy już naprawdę czułeś się cały mokry wbiegłeś do Centrum Pokemon.
- O jeju, co wyście narobili?! Przeziębienie jak nic! Zaraz dam wam herbatkę...- powiedziała Siostra Joy.

Moje oczy zamieniły się w błyszczące gwiazdki, a usta w wielkiego banana.

- Siostro Joy, jak zwykle ratujesz mi skórę w tragicznych sytuacjach! - Powiedziałem głośno, po czym odetchnąłem opuszczając głowę do dołu. Jednakże po chwili znów ją uniosłem, gdy poczułem, że woda aż się ze mnie leje. Zacząłem rozglądać się za jakimiś łazienkami, gdzie spokojnie mógłbym wyżymać przynajmniej moją bluzkę, lecz też obserwowałem innych, by nikt przypadkiem nie pomyślał, że chcę zrobić coś dziwnego, choć ta przesadna ostrożność mogłaby zepsuć cały plan jeszcze bardziej - w tym momencie się złamałem i podrapałem się po głowie

- No, Shuzo. Nie denerwuj się i nie rób głupstw, bo naprawdę ktoś pomyśli coś dziwnego. - Pomyślałem i odwróciłem się w stronę Jenny i powiedziałem

- Idę na chwilę do toalety, za chwilę wrócę - Dalej się rozglądałem nie wiedząc, gdzie iść

- Cholera! Powinno być tutaj gdzieś jakieś widoczne oznaczenie WC, a nie zabawiają się moim kosztem! - Zdesperowany poszedłem do Siostry Joy i szepnąłem jej na ucho - Psst, gdzie jest łazienka? -


*Gdy nawet potajemne pójście do toalety jest problemem*

- Nie, nie, nie. - pokręciła głową Siostra Joy. - Dam wam ubrania, jednak będziecie musieli mi je oddać, gdy wasze wyschną. Dalej, chodźcie za mną. Dam wam pokój. Niestety, nie mamy już pojedynczych, został tylko ten dla nowożeńców...- mówiąc to uśmiechnęła się do was i zaprowadziła was do pokoju z dużym bordowym łóżkiem, zdobioną szafkę nocną, stolik, dwa krzesła oraz własną łazienką. Mieliście także widok z okna poprowadzony na las.
- Jak tu pięknie - pisnęła Jenny i...wbiegła do łazienki.
- Za chwilę przyniosę herbatkę i ubrania! - krzyknęła siostra Joy wychodząc.